Depremzedeler şehre döndü: Hayatımızı bir bavula sığdırdık...

Didem Barut

MALATYA - 6 Şubat tarihinde yaşanan depremlerin ardından binlerce binanın yıkıldığı Malatya’da, şu günlerde yoğun bir hareketlilik var. Depremler sonrası Malatya’dan farklı şehirlere gidip yaşamaya başlayan pek çok depremzede, şehre bir haftalığına da olsa geri döndü.

Malatya’ya dönen depremzedeler kendilerini mevsimlik işçiye benzeterek, Malatya’ya temelli dönecekleri günü beklediklerini söyledi.

‘BİR HAFTALIĞINA GELDİK, HUZUR BULDUK’

Enkaz kaldırma çalışmalarının devam ettiği Malatya’da, depremle hasar almış ya da yıkılmış binaların yerinde boşluklar var. Ankara’dan Malatya’ya gelen Ayten Sarak, bu nedenle doğup büyüdüğü şehri tanıyamadığını belirtti. Sarak, “Depremin hemen ardından Ankara’ya gittik, çocukların okulu için orada kaldık. En azından bu seneyi böyle geçireceğiz. Yeniden deprem olmasından da korkuyoruz, geçim sıkıntısı da yaşıyoruz. Ama başka bir memlekete, büyük bir şehre gidip düzen kurmak çok zor. Evimize döneceğimiz günü dört gözle bekliyoruz. Komşuluk yok, ulaşım sıkıntı. Malatya’da yaşamak farklı. Bir haftalığına geldik, huzur bulduk” dedi.

‘İŞ İMKANIM OLSA HEMEN MALATYA’YA DÖNECEĞİM’

Malatya’da iş bulmakta zorlandıkları için İstanbul’a taşınan Meral Ergöç, başka bir şehirde yaşamanın zor olduğunu ve bu nedenle sağlık problemi yaşadığını belirtti. İki çocuk annesi Meral Ergöç, Malatya’ya geri dönmek için gün saydıklarını şu sözlerle anlattı: “Başka bir yere mecburiyetten gitmek çok zor. Sığınmacı gibi bakıyor herkes size. İş imkanımız olsa elin memleketinde hiç durmayız, çekilecek dert değil. Mevsimlik işçi gibi yaşıyoruz. Çalışıp paramızı kazanıp geri döneceğiz. Bir dakikalık depremle hayatımız alt üst oldu. Kalana da gidene de zor.”

‘HAYATIMIZI BİR BAVULA SIĞDIRDIK’

6 Şubat depreminde evini kaybeden Hanifi Demir ise çadırda kalmayı göze alıp Malatya’ya geri döndüğünü söyledi. Ankara’ya çocuklarının yanına giden ancak alışamadığı için yaşamakta güçlük çektiğini belirten Demir, “Malatya’ya geri döneceğimiz günü bekledik hep. Sığamadık koca Ankara’ya. Evimiz yıkıldı, gelecek durumumuz yoktu ama çadır bile olsa ben yaşamaya razıydım. Yeter ki insanın kendi memleketi olsun. Depremden sonra hayatımızı bir bavula sığdırdık, oradan oraya savrularak yaşıyoruz. Emekli maaşımlar kiralık ev tuttum, başka bir yere gitmeyeceğim” dedi.