'Savaş kadın ve erkeğin eşitliğini sağladı'

İSTANBUL - Okmeydanı Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Derneği’nin öncülüğünde Suriyeli 17 kadın tarafından kurulan Kadın Kadına Mülteci Mutfağı’nın kapısından içeri giriyorum. Kadınlar, tezgahta kabak doğruyor. Birazdan hikayelerini benimle paylaşacak olan Emine ve Meryem ile bir masaya geçiyoruz. Yanımıza bize çevirmenlik yapacak olan, Türkiye’de en sevdikleri arkadaşları olan Feride de geliyor.

Savaş başladığında Emine Şam’da Meryem de Haseki’de yaşadığını anlatıyor. Ve iki güzelim şehrin savaşla nasıl harabeye döndüğünü… Suriye’ye savaş başlamadan kısa süre önce gitmiştim. Bundan söz ettiğimde gülümseyerek evlerinin yerini tarif etmeye çalışıyorlar bana, şimdi o güzelim caddeler, binalar yok olsa da…

Kadınlar tezgahta kabak doğruyor...

'ÇOCUKLARIMI KURTARMAK İÇİN GELDİM'

Meryem Hamed, Suriye’den Türkiye’ye 10 çocuğu ve eşiyle birlikte gelmiş. Beşi burada diğerleri ise Avrupa’ya gitmiş.

“Önceleri hepsi burada çalışıyordu. Haklarını alamadıkları için Avrupa’ya gittiler. Hepsi üniversite öğrencileriydi. Eşimin ikinci eşi var. Onun da 10 çocuğu var. Onlar Suriye’de. Çocuklarımı kurtarmak için geldim. Hayatta kalsınlar istedim. Orada kalsaydık hepsini askere alacaklardı.”

'TEK HAYALİM SURİYE İÇİN ÖZGÜRLÜK'

En çok neyi özlediğini soruyorum. Sürmeli gözleri buğulanıyor. “Annem öldü, cenazesine gidemedim, onu son kez göremedim” diyor.

Meryem’in geleceğe dair tek hayali ise “Suriye’nin özgür olması.” Her şeyin savaştan önceki gibi olmasını istiyor…

“Esad döneminde kimse kimseye karışmazdı. Sünni Alevi çatışması yaşamadık hiç. Özgürdük.”

“Suriye’de evimin hanımıydım” diyen Meryem’e soruyorum “Mülteci Mutfağı fikrine nasıl dahil oldun, eşin nasıl tepki verdi” diye.

Meryem içtenlikle yanıtlıyor: “Eşim belediye memuruydu. Kazandığıyla toplam 20 çocuğa ve bize bakabiliyordu. Yaşam koşullarımız çok iyiydi. Sadece bizim değil herkesin de öyleydi. Hepimiz ev sahibiydik. Burada herkes kiracı. İstanbul çok pahalı bir şehir. Çocuklarım yetişkin olduğu için devlet bize yardım etmiyor. Biz de Okmeydanı Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Derneği’ne gidip yardım alıyorduk. Ama karşılıksız yardımdan utandık. Biz de bir şeyler yapmak istedik. Eşime böyle bir iş yapacağımızı söylediğimde karşı çıktı, kızdı. ‘Kadın bizde çalışmaz’ dedi. Daha sonra kabullenmeye başladı. Hatta açılışımıza bile geldi. Savaş kadın erkek eşitliğini sağladı ve özgürlüğümüzü elimize aldık. İlk geldiğimizde içimizde derin kırgınlıklarımız, ölülerimiz vardı. Bu işle birlikte daha iyi hissediyorum.”

'SURİYE BENİM İÇİN HAYAT DEMEK, NEFESİM YOK'

Emine Emin ise, Suriye’de bir yandan üniversitede okurken bir yandan da Arapça öğretmenliği yaptığını anlatıyor. Ülkesini çok özlediğini söylüyor. Araf’ta kalmış gibi bir hali var. Ülkesine geri dönmeyi çok istiyor. Sanki o günü bekliyor gibi: “Suriye benim için hayat demek. Artık nefesim yok. Aklım hep orada.”

'GERİDE BIRAKTIĞIM GEÇMİŞİMİ BULAMAMAKTAN KORKUYORUM'

İki yıl önce Şam’dan buraya geldiğini anlatan Emine, “Hemen dönmek istiyorum ama dönemem. Geride bıraktığım geçmişimi bulamamaktan çok korkuyorum. Orada hiçbir şey eskisi gibi olmayacak gittiğimde onu da biliyorum. En çok üniversitemi özlüyorum” diyor.

'TÜRKİYE’DEN HİÇBİR ŞEY İSTEMİYORUM'

Türkiye’den beklentilerini sorduğumda kızgın bir ifade oturuyor yüzüne; “Türkiye’den hiçbir şey istemiyorum. Kimsenin bize acıyacak gözlerle bakmasını istemiyorum. Çocuklarım yok diye devletten yardım alamıyorum. En az 3 çocuğum olmalıymış. Hastanelerde tercüman olmadığı için de derdimizi anlatamıyoruz.”

KADIN KADINA MÜLTECİ MUTFAĞI

Röportaj sırasında ikram ettikleri herise tatlısı ve o nar reçelinin tadı damağımda kaldı. Reçel ve turşunun yanı sıra özel organizasyonlara, toplantılara da yemek servisi yapıyorlar. Size yalnızca bir tık uzaklıktalar…

https://www.facebook.com/kadinkadinamultecimutfagi/

ETİKETLER;