HTŞ, 'Türkiye burada bize tâbi' iddiasında
Türk Silahlı Kuvvetleri’nin asker bulundurmaya başladığı İdlib’de denetimi elinde tutan Heyet Tahrir el-Şam (HTŞ) örgütü, “Türkler bizim şartlarımıza tâbi” ve “istersek onları buradan çıkarırız” iddiasında. Örgüt, Ankara ile anlaşmaya vardıklarını çeşitli yetkililerinin ağzından dile getirmeye devam ediyor ve Türkiye’nin “Astana planını uygularmış gibi göründüğünü”, oysa “gerçeğin böyle olmadığını” ileri sürüyor.
13 Ekim günü size El-Kaide’ci din âlimlerinden Ebu el-Fetih el-Fergali’nin açıklamalarını aktarmıştım. El-Fergali, Ankara’nın kendilerinden Efrin’deki “ateist gruplara” karşı üç yerde mevzi oluşturmak için izin istediğini, kendilerinin de, “mücahitlerin geçmekte olduğu dönemin gerekleri”ni filan gözeterek bu izni verdiklerini iddia etmişti. El-Fergali, İdlib’de “Allah’ın kanunlarının belirleyici olduğunu”, burada kimsenin “denetimi ele almaya kalkamayacağını” vurgulamıştı.
El-Fergali’nin ardından, Heyet Tahrir el-Şam’ın (El-Nusra zamanından beri) medya yetkililerinden olan Muhammed Nazzal (Ebu Hattab el-Makdisi), Telegram’daki (13 Ekim) uzun mesajında mevzuyu daha da ilginç ve çetrefil kıldı, İdlib’deki gelişmeleri izleyen bizim gibilerin sorduğu soruları ağırlaştırdı. Nazzal’ın ortaya koyduğu iddialar, bir bakıma Türkiye için olduğu kadar Rusya için de yenir yutulur cinsten değil.
Nazzal, “Böyle bir şey olsa -ve bu mümkün,” dedi, “yani kurtarılmış topraklara girdikten sonra Türkiye bize ihanet etse, pek bir şey değişmez. Türkiye’nin sınırdan girerek yapacağı bir işgal harekâtını uzun bir savunma hattıyla karşılamanın askerî bakımdan mânâsı olacağını düşünen, yanılgı içindedir. [Türkiye’nin] bu son girişi olmaksızın meydana gelecek bir işgal durumunda da bunu bir savunma hattıyla karşılamazsınız. Bu savunma hattı da [direnişin] bir parçası olur, ama esas büyük, güçlü ve daha önemli kısım, kurtarılmış bölgelerin içerisinde olacaktır. Öyle bir durumda [esas yapılacak iş] budur. Allah saklasın…”
Ne anlıyoruz? El-Kaide’ciler, herhangi bir işgal gücünün İdlib’e girmesini önlemeye çalışmak yerine, onun girdiği her yerde direniş -muhtemelen gerilla- savaşına girişecekler. “Şu anda giren otuz-kırk Türk zırhlı aracıyla beş-on tankı mühim değil,” demiş oluyor Nazzal. “Biz büyük işgal kuvvetiyle uğraşmayı göze aldık.”
Muhammed Nazzal’a göre, “berrak, açıklıkla kaleme alınmış bir anlaşmanın parçası olarak, Türklere, şu Kürt milislerine karşı üç askerî mevzi vermek” ile “[Türklerin] topyekûn istila harekâtı”nı birbirine eş gören de yanlışa düşer.
Ne anlıyoruz? Ortada “berrak, açık” bir anlaşma var. Fakat yukarıda da anladık ki, El-Kaide’ciler Türkiye’nin bunu her an çiğneyebileceğini hesaba katmışlar.
Nazzal, şu anda Türk askerlerinin İdlib topraklarına girmesine razı olmalarının “acil ihtiyaçtan kaynaklandığını kimsenin söyleyemeyeceğini” belirtiyor, “bu, kötünün iyisiydi” diyor. Büyük gürültü koparabilecek -koparması icap eden- sözleri ise şöyle: “Ve, şu anda olan biten hiçbir şey, kimilerinin öyle göstermeye çalıştığı gibi Astana Anlaşması’nın sahada uygulanması değil.”
“Evet,” diye devam ediyor Nazzal, “Türkiye, Rusya’ya ve ötekilere Astana’da üzerinde anlaştıkları şeyleri uyguladığını göstermek istiyor. Ama gerçek bu değil.”
Ahrar el-Şam örgütüyle anlaşmazlıklarına, aralarındaki hayatî farka değinen Nazzal, hiç Astana’ya ve Cenevre’ye “gidip, oturup, pazarlıklar yapıp imzalar atan, mevzilerinin yerlerini gösteren haritaları ve koordinatları verenle, yurtdışındaki bu toplantı ve konferanslarda ürettikleri şeylerin yolaçtığı zararları asgarîye indirmeye çabalayan Heyet [Tahrir el-Şam] bir olur mu?” diye soruyor.
Nazzal’ın daha çok kendi mensuplarına ve tabana yönelik olduğu izlenimini veren, bir tür resmî açıklama niteliğindeki mesajı, “herkesin bilgisine” sunulan şu sözlerle sona yaklaşıyor: “Bu [Türk] operasyonunun koşulları vardır. Türklerin, bulundukları bölgeleri denetim altına almamaları, herhangi bir köy veya şehrin yönetimine karışmamaları, aynı şekilde, bizim üzerlerindeki mutlak hakimiyetimiz, herhangi bir zamanda onları buradan çıkaracak güce sahip olmamız da bu koşullar arasındadır.”
Nazzal, kendi örgütüyle, kısa zaman önce çatıştıkları, Ahrar el-Şam öncülüğündeki, Türkiye’nin müttefiki cihatçılar kampı arasında, İdlib konusundaki “en büyük ayrım”ı hatırlatıyor: “[Türklerin] şimdi bu çerçevede [İdlib’e] girmeleri ile, onları koşulsuz olarak, çatışmanın azaltılması anlaşmasının gözetmenleri kimliğiyle, rejimle aramızdaki bütün cephelere varlıklarını yayacakları şekilde buraya sokmaya çalışanlar[ın yapmak istediği şey] arasındaki en büyük ayrım buradadır.” Nazzal, Astana Planı’nın uygulayıcısı olarak Türkiye’nin askerî varlığıyla bütün İdlib’e yayılmasını “devrimin sonu” olarak görüyor.
Ne anlıyoruz? Suriye’nin El-Kaide’cileri diyor ki: (1) İdlib’e girme iznini Türkiye’ye biz verdik, (2) Onların harekâtı sadece Efrin’deki YPG’ye karşı, buradaki askerî varlıkları üç mevzi ile sınırlı, (3) Ankara, burada Astana’yı uyguluyormuş gibi yapıyor, ama bu sadece Rusya, İran ve Suriye’yi kandırmaya yönelik bir kamuflaj oyunu, (4) Ankara ile anlaşmamız, onların YPG’ye karşı kuracakları üç mevzi dışında, herhangi bir köyün idaresi dahil hiçbir şeye karışmamasını içeriyor, (5) Gerek görürsek Türk askerini buradan çıkarırız.
Evet, kim cevap verecek Suriye El-Kaide’cisine?
YAZARIN DİĞER YAZILARI
Salgın hikâyeleri
Pandemi servisi sorumlusu doktor servisini yönetmekten alıkonup kendisine özür videoları yaptırılır, bu arada devlet büyüklerine seslenmek üzere rektörlük açıklaması hazırlamakla uğraşılırken virüs yalnız kenar semtlerin kendi haline bırakılmış köşebaşlarında değil, şehrin en işlek meydanlarında da dolaşıyor, yüksek güvenlikli sitelere girip çıkıyor, korumaların muhafızların güvenliklerin asla kendini yeterince güvende hissettiremediği türlü iktidar sahibinin dibine sokuluyor, ciğerini kemiriyor, yüzlerce işçinin birarada çalıştığı fabrikalarıysa kasıp kavuruyordu.
Muktedirin ruh hali, yurttaşın duyguları
Bizimki gibi ülkelerde, devlet asla acil durumda vatandaşı koruma-kollama esasına göre örgütlenmemiştir. Ve yurttaş siyasetin, kendine ve yakınlarına sahip çıkmak için mecburen girilmesi gereken alanına bu defa gözünü kırpmadan adım atar, çünkü hayatlar sözkonusudur. Çünkü siyaset nasıl yaşadığımızdır.
Nasıl bir dünyaya döneceğiz?
Umut edebiliriz ki, salgının yolaçtığı afet hali, evlerine kapanmış insanlarda bu tür hayalleri uyandırabilir, besleyebilir. Böyle olursa bundan ne sonuç doğar, gerçekte dünyadaki düzenin motoru olan dinamik, becerikli orta sınıf kadrolar ağırlıklarını ne taraftan yana koyar? Büyük ölçüde dağıtılmış, “vazgeçilmez emek unsuru”nu temsil edip etmedikleri şüpheli hale gelmiş emekçi sınıf örgütleri birden başka türlü bir uyanışa geçer ve henüz ekonomide hesaba katılması gereken bir rol oynayabilen geniş emekçi kitlelerinin desteğini ve enerjisini yeniden kazanabilirler mi?
Moskova bilançosu: 'Yeni İdlib'
Türkiye dış politikası, gerçekte içeriye yönelik bir propaganda faaliyetiyken, sahiden dış politika olmak zorunda kaldığında muhataplar tarafından kolaylıkla tesbit edilen vahim çelişkiler barındırıyor. Her seviyede. İdlib’de kasaba kuşatmış cihatçılara askerî destek sağlarken de, Rusya ile masaya otururken de, dünyanın büyük devletleriyle, hepsini birden faka bastırmayı umarak oyunlar oynarken de.
Bütün bunlar ne uğruna?
Sen ne uğruna yaşıyorsun? Ne uğruna yapıyorsun bütün bunları? Ne uğruna eziyet ediyorsun insanlarına? Ne uğruna ölüme gönderiyorsun evlatlarını? Ne uğruna, kimin uğruna?
Çıkmaz yaratma politikası
Kaale alınmak için çıkmazlar yaratmak, bir devlet politikası olabilir mi? Eğer fırsat kollayıp maraza çıkartarak kimden ne koparabilirseniz koparma peşindeyseniz, şüphesiz olabilir. Yeryüzündeki onca ülke arasında, güvenilir ve saygın yer istiyorsanız, başkalarına davranışlarınızı sadece fırsatçılık ve hak-hukuk tanımazlıkla şekillendiremezsiniz.
Doktor Li öldü
Doktor Li belki sahiden gece geç saatte son nefesini verdi. Diktatörlük buna kimseyi inandıramayacak. Diktatörlere inanmayız. Direnecek gücümüz yoksa boyun eğeriz sadece. Ve lanet ederiz. Lanet yaşadığımız süre içinde karşılığını bulur mu, bilemeyiz. Onca lanet biriktirenin bunun yükü altında ezildiği bir zaman gelir mi, bilemeyiz.
Altından kalkılamaz sahiden
Ortaya dökülenlere mâruz kalabilmemiz ve hiçbir şeyin yerinden kıpırdamayışı nasıl mümkün olabiliyor? Hep beraber kafa yoralım diye: Temeldeki, özdeki, ne diyecekseniz, eksiğimiz nedir? Siz de takılıyorsunuzdur buna; başka ihtimal zayıf. Gelin dolaşalım azıcık.
Çuvaldız, alternatif, Kızılay
Kızılay’ın, sivillerin de söz sahibi olduğu, devletçe finanse ve takviye edilen bir kurum olması muhalefet gündeminde yeralmalı. Bugünkü yolsuzluk aleti haline bakıp “boşverin Kızılay’ı” diyenler, hayatında deprem bölgesi görmemiş veya gördüklerini umursamayan apolitik tipler olabilir ancak.
Suriye’den Libya’ya trajedi sevkiyatı
Buradan bakınca, yalnız kötü niyetli birilerinin “zaten kötü” birilerini kullanarak oynadığı kötülük oyununu izliyormuşuz gibi görünebiliyor. Fakat kamuflaj desenli brandadan örtüleri aralayınca, tam teşkilatlı trajedi halinin oradan oraya yayılışını görüyoruz. İnsânî acı yaratma fırsatını bir defa bulunca, bu acı hiç sönmesin, katlanarak sürsün, genişlesin büyüsün ve nihayet sızabildiği, sıçrayabildiği her yeri kahretsin diye uğraşan birileri işbaşında sanki.
Hafter’le Trump nerede oy kullanacak?
Dış politika yok oldu, çünkü içeriyle dışarısı tamamen içiçe geçti. Dışarıda atılacak her adım içeriye göre düşünülüp taşınılıyor. Tabiî eğer bizi yöneten dâhîler böyle bir işleme gerek duyarlarsa... Yoksa bodoslama atılıyor. Ya da başkalarının bir bakışta anlamayacağı pek derin hamleler planlanmış da öyle atılıyormuş gibi atılıyor. Sanrılarımız, küçük heveslerimiz, büyük ihtiraslarımız, ama hepsinden çok komplekslerimiz, kararlara yön veriyor.
Gafletin ve felaketin kaynakları
Kibir olmaksızın böyle bir suikast operasyonunu planlamayı dahi kimsenin aklından geçiremeyeceğini kaydetmeliyiz. Şimdi her şeyi müthiş stratejik hesaplar, taktik incelikler ve bin türlü siyasî-askerî atraksiyona bağlayarak açıklayacak uzmanlar kafamızı şişirmeden, ruhumuzu içine kapanmaya zorlayıp hissizleştirmeden bunu kenara yazalım. Eşitsizliğin üsttekine verdiği zehirli tatmin duygusu ve özellikle gerçek kudrete dayanan kibir, tahmin ediyor ve umuyorum ki, insanlığın şu haline nihayet verecek olan esas nükleer silahtır.
Colani’ye göre Türkiye 'işgalci' değil
Colani, düşmanları olarak “işgalciler”, “saldırganlar”, ve “tiranlık”ı öne çıkarıyor. Üçüncüsünün Şam rejimi olduğu açık da, ilk ikisine Colani’nin getirdiği sınırlama ilginç. Suriye topraklarında asker veya “vekil kuvvet” bulunduran, toprak ve nüfus denetleyen, idare eden Türkiye’yi bunlar arasında görmüyor, HTŞ lideri.
Mustafa Kemal, Libya, Osmanlı, biz...
Cumhurbaşkanının sözlerinin aktarıldığı habere ilişkin tweet, artık bu sıfatı yalnız nostaljik bir rozet gibi taşısalar da yine öyle anılmaktan hoşlanacaklarını düşündüğüm için öyle anacağım kişiler, yani vatandaşlarda yaygın yorum arzusu doğurmuştu. Birçok kişi, o sözlerin bizzat hareket noktasını yanlış buluyor, kimi, “Libya o zaman Osmanlı toprağıydı,” diyor, kimiyse, “Bizimdi,” demeyi yeğliyordu. Fakat ille de, okunduğu andan itibaren okuyana yolunu kaybettiren mesajlar araya giriyordu.
Amanın, yine dışarıdan saldırıyorlar!
Biz, yani yeni partileri kuran ve kuracak olanlara geçmişleri nedeniyle iyi gözle bakmayanlar, bu tutumu Bahçeli ile paylaşacak mıyız? Tıpkı onun gibi, “bu yüzden geleceğe dair de söz hakları ve hadleri yoktur” mu diyeceğiz? Yoksa yeni partilerin, mevcut iktidar koalisyonuna kitlesel desteğini temin eden AKP’den koparacakları parçaları nereye sürükleyecekleriyle mi ilgilenecek, onları asgarî hukuk ve demokrasi zemini için yürütülecek toplu tartışma ve pazarlığın taraflarından mı göreceğiz?
Oyun hamurunun ahlâkı
Edeni şu hallere sokan, şuurun istirahate çekildiği derin uyku âlemlerinden beslenen meşum teşekkür hangi tenhaya sığsın! Türkiye’deki fiilî iktidar kurumu MHP’nin, memleket hayrına her öneriyi AKP’li meslektaşlarıyla birlikte reddetmekle mâruf Meclis grubu da teşekkür ayinine katıldı, biz kimiz, neyiz, nasıl canlılarız demeye vakit bulamadan.
Ey Türk İslâmcısı!
Sana adalet demeyeceğim, Türk İslâmcısı; haktı, hukuktu, eşitlikti, bunların sözünü bile etmeyeceğim; tevazunun dahi adını anmayacağım. Bunların hepsi sana yabancı. Senin dostun faşistler artık. Kainata dair iddiasına, insan olarak itikadına ihanet etmiş bir ırkçısın; fakat, ‘haydi bunu izah et bakalım’ da demeyeceğim. Bu senin ne kadar inandığın sahiden şüpheli bir ahirete intikal ederken sırtında taşıyacağın yüktür.
Neremiz arızalı, neyimiz bozuk?
Ankara’nın anca bol para dökülerek kapısından girilebilen imtiyazlı okulunda çocuk okutan tahsilli, modern anababa ile Aksaray’daki yuhalamacılar, başka birçok mevzuda bıraksan birbirlerinin gırtlağına sarılacak gibi gözükürken böylesine hayatî bir meselede nasıl aynı safa geçiveriyorlar?
'Yeter artık!' isyanları
“Yeter artık!”, bir tema, çünkü ekonomik eşitsizlik artık gizlenemeyen bir mekanizmanın (“düzen”), ayrıcalıklılar tarafından, örtülmek gizlenmek şöyle dursun, gözlere sokula sokula, keyfi çıkarıla çıkarıla, ezilenlere nanik yapıla yapıla sürdürülen ürünü. İnsanların şimdiye kadar buna tahammül edebilmeleri garipsenmeli, küresel-kitlesel isyanlarda şaşılacak, sürprizli taraf arayacaksak.
Bağdadi operasyonu ve tuhaflıklar
Bağdadi’nin yeri nasıl tesbit edildi? Ortaya atılan bütün iddiaları ve tahminleri okumaya çalıştım. Kaçırdığım mutlaka olmuştur, ama sanırım öğrenebildiğim kadarını aktarırsam kimseyi büyük yanlışa sürüklemem. SDG ve “Kürtler”in verdiği istihbaratın değeri ABD’li çeşitli yetkililerce özel olarak vurgulandı, ancak bunu somut olarak zihnimizde canlandırmamıza yarayacak veriler ortaya dökülmedi. Öyle anlaşılıyor ki, bu işte büyük pay Irak istihbaratının.
Severiz de kovarız da
C.Ç. gitmiş, Suriyeli ailenin 13 yaşındaki kızını istemiş. Baba ne demiş? “Benim kızım daha çocuk,” demiş. Böyle demiş Suriyeli baba. C.Ç. ne yapmış? Dönüp kaderine küsmüş ve gece sokakta dolaşıp, sağa sola saçılmış boş meşrubat kutularını mı tekmelemiş? Kayaların üzerine ya da yamaca ya da parka, artık neresi varsa müsait, oturup bangır bangır arabesk eşliğinde ah mı çekmiş, küçük kızla ortak yaşantılarını hatırlayıp?
'Mevcut delil durumu' - 3
Osman Gezi olayları için kendisinden para istendiği iddiasıyla karşı karşıya. Delil, her zaman olduğu gibi, bir telefon konuşması. Birileri bir sebeple Osman’dan para istiyor. “Gezi olayları için”! Belli! Başka ne olabilir? Bunu ilginç kılansa, konuşmanın 25 Ekim’de geçmiş oluşu. Gezi direnişinin bitiminden (16 Haziran 2013) aylar sonra.
'Mevcut delil durumu' - 2
Osman, eczaneden alınma maskeler ve poğaçalarla Gezi isyancılarını örgütlerken ülkenin birtakım sırlarını da emperyalistlere dağıtıyor; ileri sürülen bal gibi bu. Dünyanın en nazik adamı, yine sıradan toplantıların gizli-karanlık örgüt işleri gibi sunulduğu bir noktada kendi sınırını zorluyor: “O toplantıları fonlamadığımız gibi ben onlara katılmadım da. Bunlar safsatadan ibaret.”
'Mevcut delil durumu' - 1
Adaletin aranmadığı, hukukun kendi inkârının aracı olarak kullanıldığı yerde şüphesiz kimse suç ispatıyla yükümlü değildir ve “delil” dünyanın en mânâsız lafıdır. Şu anda burada "yargı" denen şey, hukuk âleminin kâh şurasına kâh burasına park edilip, savcılarca fezlekeden mâmûl, uyduruk iddianamelerle infilâka hazır hale getirilen, savunmalara asla kulak vermeyen, iddianamelerin daha baştan çürütülüşünü görmezden gelen hakimlerin önceden belirlenmiş kararlarıyla patlatılan bomba yüklü araçlar filosudur.
Ordu kuruldu, okul kuruluyor, sırada ne var?
Türkiye Cumhuriyeti, Suriye Arap Cumhuriyeti’nde yüksek okullar kuruyor. Bu nasıl oluyor? Bir devlet, nasıl oluyor da başka devletin sınırları içinde, giderek üniversite bünyelerinde toplanacağını kestirmenin zor olmadığı yüksek okul birimleri kurabiliyor? Nasıl bir anlaşmayla veya yetkiyle?
Akıllı eşya ile yeni hayat / 2
Akıllı telefona ve ağa bağlı hayat için kimse bizi azıcık dahi zorlamadı. Aksine, koşa koşa, büyük heves ve keyifle girdik sanal âlem yollarına.
Sınır çizmeye karşı sınırı taşıma
Canan Kaftancıoğlu, yönetilenlerin hem iradesini hem haysiyetini hiçe sayan bir hot zot rejiminin karşısına dikilebilen tek ciddî tehdidin en kritik temsilcilerinden. Kaftancıoğlu’nun özelliklerini bu geri plan önünde hatırlayalım: Düşündüğü, hedeflediği belli, düşündüğünü niye düşündüğü açık, neyi niye yaptığı ortada, becerikli, akıllı, -ve, en sinir bozucu kusurlardan biri,- cesur bir kadın.
Matematiği mi haritadan sileceğiz?
Okumuyor çocuklarımız, çünkü okutmuyoruz. Okumayınca okuduklarını anlama kapasiteleri nasıl gelişecek? Matematiğin ne işe yaradığını bilen kaç insan var Türkiye’de? Kendi dilinde doğru dürüst üç-beş cümle yazabilen kaç kişi var?
Bizi idare edenler kötü insanlardır
Bizi idare edenler nasıl insanlardır, neler yaparlar? Biri sorarsa şöyle diyebiliriz: Savaşsız yönetemedikleri ülkeyi üzerinde insan yaşayamayacak hale getirmek için uğraşan, bilemiyoruz, belki “hepsi geberse de rahatımıza baksak” diye arzu eden, belki zulmedilecek kimse kalmazsa oracıkta kendiliğinden can vereceklerinden bizim varlığımıza katlanan, kalpsiz, merhametsiz, adaletsiz, öngörüsüz, “vatan” başta, dillerinden düşürmedikleri ne varsa hiçbirine inanmayan, hiçbirini sevmeyen, kötü insanlardır.
Rahat olun, telaş etmeyin
1999 depreminde devletin esas dertlerinin neler olduğu, konunun genellikle bizimle alâkasının bulunmadığı, bizim korunmamız ve kurtarılmamızın bir “millî ihtiyaç” olmadığı birden herkes için apaçık anlaşılmıştı. Şu son beş-on senede, fetihler yapacağız, çocuklarımızı savaşlarda öldüreceğiz coşkusuyla bu yine unutturuldu. Bu yüzden depremde gafil avlanabiliriz.
Esad’la görüşür, çözeriz onu biz...
Öcalan’ın, “Kürtlere yer açmaya çalışıyorum. Gelin Kürt sorununu çözelim,” diye mesaj yolladığı gün, Kılıçdaroğlu, “açamazsın” demiş oldu. Kim bilir, belki bu da tesadüf gibi görünen şu meşum ilâhî çakışmalardandır: “Kürt sorunu diye bir şey neden var”, herkes anlayabilsin diye var edilmiştir. Kürtler neden bir vakit AKP’den medet umdu, bu iyice anlaşılabilsin diye ilâhî kuvvetler CHP genel başkanına o sözleri söyletmiştir.
Biat etmeyen ‘akademi’ midir?
“Akademi biat etmedi, etmeyecek” sloganı yazılı bir pankart görüyorum zaman zaman ellerinde. Bazıları “akademi direniyor”u sloganlaştırıyor. Mücadele için moral kazanma bakımından anlayışla karşılayabiliriz. Ne yazık ki söylenen külliyen yanlış izlenim doğuruyor. Gerçek tersidir.
AYM kararı, Ertekin’in yazısı - bir tartışma
Ertekin’in yazısının sonunda dile getirdiği tespit, muhalefet açısından bundan sonrası için önem taşıyan bir somut mevzuyu ortaya getiriyor: “Nihayetinde şu aşamada Barış Akademisyenleri'nin son üç yıllık yargılanma süreçlerinin sonuna gelindiği açıktır. Artık hukukî risk akademisyenler alanının dışında bir yerde varlığını sürdürecektir.” Kim bilir nerede?
İbrahim Bey kime dedi acaba?
Yalan söylemek kötülük mü değil mi? Kabataş’taki üstü çıplak deri pantolonlu adamlardan, “elli kişinin katili Selahattin Demirtaş”a kadar, şu geçtiğimiz on yedi sene boyunca iktidar katından bize söylenen yalanları sıralamaya hiçbirimizin takati yetmez. İbrahim Kalın birilerinin yanı başında dururken söylendi bu yalanlar. Demek kötülük sayılmıyorlar.
Ümmet nedir, nasıl bölünür?
Evet ya, birisi sizden ayrılıp parti kurarsa mazallah ümmet mahvolacak! Evet, biz bu zulmü çekiyoruz, ama çocuklarımız, torunlarımız bu siyasî ideolojiden ebediyen kurtuluyor, ona sevinebiliriz. Dindarlar da sevinmeli. Temizlenmedir bu.
S-400 muamması: 'Yok artık!' ihtimali
Ankara’ya, iktidarın cisimleştiği mekânın yanı başına, oracığa, NATO uçağını vurabilecek Rus füzesi koymanın vereceği hissi, kışın yere oturup usulca yanaşılan sobadan yayılan sıcaklığa benzetip içi ısınan birileri olmasın oralarda bir yerde?
Kıymetlendirme destanı 4 - Ağırlık
Bayraktar, son olarak en olmayacak şeyi yaptı, akla hitap etti: “Eğer Gezi olayları hükümeti düşürmeye elverişli olsaydı, dönemin Başbakan Yardımcısı Bülent Arınç bizzat parka gelip, parktakilerle konuşup ‘mesaj alınmıştır’ der miydi?.. Dönemin başbakanı Erdoğan bırakıp Kuzey Afrika seyahatine çıkar mıydı?”
Kıymetlendirme destanı 3 - Sui generis
2019 Türkiye’si yargı sistemi manzarasını, başka renge gerek duymaksızın, yalnız siyahın çeşitli tonlarıyla çizebiliriz. “İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı,” diye sordu Atalay, “anayasal düzen deyince yalnız yürütmenin işlevini mi anlıyor? Haklar, özgürlükler ve bunları garanti altına alan anayasa maddeleri bu düzene dahil değil mi?” Çoktan aşılmış geçilmiş olması gereken sorular hâlâ önümüzde. Şimdi ya aranan ya hapisteki Fethullahçı polis ve savcıların hazırladığı malzemenin “yeniden kıymetlendirilmesi” yüzünden.
Kıymetlendirme destanı 2 - Hicap ve töhmet
Silivri’deki ilk duruşma gününde en çok tekrarlanan kavramlar: haksız, dayanaksız, gerçekdışı vs.. O kadar çetrefilli bir izansızlık var ki ortada. Fethullahçı teşkilatıyla yanyana getirilmesi asla mümkün olmayacak insanları Fethullahçılara yakınlıkla suçlayabilen insafsızlığa ilaveten. Bunlara bir de haysiyet meselesi ekleniyor. Altınay, “Bizi bu durumda bırakanların yüzü kızarıyor mu bilmem,” diyor, “ama ben onlar adına da utanıyorum… hicap duyuyorum ve bu töhmetten kurtulmayı talep ediyorum.”
Kıymetlendirme destanı 1 - Melanet
Değerli okurlar, arkadaşım Osman’ın (Kavala) yirmi ayı aşkın süredir insafsızca hapiste tutuluşuna nihayet bir kulp bulunup, o vesileyle Gezi İsyanı’nın intikamı da alınsın diye düşünülerek organize edilen “dava”, adalet skandalı falan da değil, adalet kavramının, hele amacı ve işlevi bu olan müessesenin külliyen inkârı anlamındadır. Böyle şeyle ilk defa karşılaşmıyoruz, evet. Üstelik mahkeme haberi de sıkıcı bir okuma malzemesi ve birçok ayrıntıdan haberdarsınız. Bu davanın ilk duruşmasının iki gününü vesile ederek, 2019 yılı Türkiye’sinden çocuklarımıza ve torunlarımıza bir adalet manzarası resmedip bırakmak istedim. Dört yazılık bir dizi bu. Yargı mensuplarına bir adalet çağrısı.
Tarihî akşamın ufkunda
Yıldırım, klasik sağcı siyasetçi numaralarından birine başvurarak “biz iktidarız” kozunu öne sürdü: Belediyeler öğrencilere burs veremez. Veriyorlardı, CHP yasaklattırdı. Ben gelirsem bir şekilde Ankara ile anlaşıp yolunu buluruz. Ama Ekrem Bey “İstanbul Ankara’dan yönetilmeyecek” diyor. Yaa…
Sahibini çarpan fırça yaparız!
Üniversiteyi üniversitelikten çıkarıp faşizan kafalı cahil milis yetiştirme projesine önemli bir itiraz yok. İçeriği konusunda taraflar anlaşmazlığa düşebiliyor! Uluslararası saygınlık maygınlık da bizim umurumuzda değil. Bunun bilimsel çalışma gibi alanlarda bir sağlamlık göstergesi oluşunu da önemsemeyiz. Nasıl olsa cihan hakimiyeti kurduğumuzda hepsine biz hükmedeceğiz.
Yeni denklemin güzel potansiyeli
Klasik denklem değişiyor: Seçmen iradesine, seçim müessesesine sahip çıkan, geleneksel sağ kitle partisi-partileri değil! Onlara göre demokrasiyi biraz daha fazla isteyen, parlamenter rejim ve güçler ayrılığının, yasal ve anayasal çerçevenin, hukukun, adaletin önemini daha bir kavramış görünen parçalı muhalefet.
Yurttaşlık bilgisiyle hazır olay analizi
Bir tedirginlik, emin olamama hali var üzerinde. İnsanın aklına hemen geliyor: Acaba devlet düzeninde buzkıran misâli önünü açan, en sıkı müttefiki Fethullahçıları, paçayı fazla kaptırır gibi olunca şekilde görüldüğü üzre hunharca tasfiye eden Erdoğan, MHP için de benzer bir iyilik mi düşünmekte? Tabiî bu sefer MHP kendinden ibaret değil; gerisindekini tasfiye etmek öyle kolay olmayacaktır. Yine de başka çare kalmamışsa..?
Mücadele düşmanı: İyimserlik polisi
Günlerdir oy çuvallarının başında yatıp kalkan insanlar yok yere boş umutlarla kendilerini kandıran aptallar mı? Başlarına gelmeyen kalmadığı halde hâlâ bulabildikleri her imkânı zorlayarak hak taleplerini dile getiren ve başlarına yeni yeni belalar getirilen Kürtler aymazlıktan mı göze alıyorlar onca eziyeti? Zaten üç kuruşu zor kazandıkları işlerinden atılıp aç kalma pahasına sendikaya giren, buz gibi soğukta kendilerini işyerinin karşı kaldırımında direniş çadırının içinde üşürken bulan işçiler salak mı?
Mikro Türkiye: Rabia Naz felaketi
Şaban Vatan, kızının intihar etmediğini, öldürüldüğünü, failin gizlenmesi için türlü dolap çevrildiğini ispata çabalarken, şimdi aklını kaçırmadığını ispat yükümlülüğüyle karşı karşıya. Yoksa şu meşhur devlet dersi yalnız öldürülen çocuklara dair bahisleri kapsamıyor mu? Dahası mı var? Öldürülen çocukların anababaları da bonus kabilinden göçertiliyor mu derste?
Yoğunbakım, açan çiçekler, tozlu koridorlar
Köprülerin altında akıntılar hızlandı. Mevcut badireden, seçim kurumunun da anlamını paramparça, işlevini imha etmiş olarak çıkmazsak, yakın gelecek değişimlere gebe görünüyor.
Seçim, bireyler ve dökülecek inciler
Boykot, sonuç doğurması umulan bir siyasî tavırdır ve bunun şartlarının varolup olmadığını ayrıca, siyasî düzlemde tartışmak gerekir. Fakat bugünün olağanüstü zorlayıcı koşullarında, oy verip vermemeyi bir nevi bireysel “prensip meselesi” olarak, bir kişiliğe halel getirme sorunu olarak almak, eşi benzeri zor görülür benmerkezciliktir. Bunu siyasî tercih gibi sunmaksa riyakârlık.
Katliam denklemleri
“İnsanlık” dediğimiz şey, Christchurch’de katliamı işitir işitmez caminin önüne, Müslümanların yanına koşanların yaptığıdır. Yeni Zelanda’nın Müslüman göçmenlerine, “Siz bizim parçamızsınız, o katil değil,” demenin tercümesi, Hrant’ı vurdukları yerde söylenen “Hepimiz Ermeni’yiz” sözüdür.
'Ezanı protesto' henüz icat edilmedi
“Vatandaş hassasiyet gösteriyor”muş! Sizin propaganda aygıtınızdan vazifeli bir şahıs yalanı ortaya atana kadar vatandaşın haberi mi vardı ıslıktan bilmemneden? Ne incelemesi? Neyin analizi? Anlaşılıyor ki, Kurtulmuş ve Çelik’in 8 Mart yürüyüşünde ezanı protesto ettiklerini ileri sürdükleri tipler, şu Kabataş’taki mâhut üstü çıplak, deri pantolonlu sapıklar.
Mesihler cirit atıyor
Daha önce Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın üzerinde “Allah’ın bütün vasıflarını” görenler, şimdi Allah’ın AKP’ye oy istediğini, karşılığında kulunu ödüllendireceğini ileri süren Kasım Gülpınar gibileri belki de sahiden bir tür mesihtirler ve gerçek bir mesaj taşıyorlardır: “sonuna geldik, bitti!” gibisinden bir mesaj. Bunda insanlık açısından hayır bulunabilirdi, şüphesiz. Ahlâk kavramının bir dayanağını daha yıkmış, kalıntısını beraber götürüyor olmasalardı.
Biz ihtimalini seviyoruz…
İktidar katında, iktidarı sürdürmeye yetecek çoğunluğun rıza -bu da ille şart değil- ve desteğini almak dışında önem taşıyan somut amaç yok, zira iktidarı sürdürmek dışında ekonomik, siyasî, toplumsal, stratejik hedef yok. İnanılması güç ama dış politika hedefi de bu. Ama orası dış? Hayır! Dış mış yok! Her şey yalnız içeride iktidarın nasıl sürdürüleceğine göre şekilleniyor.
Erdoğan’ın Sivas’ta anlattıkları
Erdoğan’ın Sivas mitinginden elimizde kalanları çabucak toparlayacak olursak: (1) Siyaset artık temsil ilişkisi değil, liderden talepte bulunmayacaksın; (2) Terörle mücadele istiyorsan, Suriye’de fetih istiyorsan, biber pahalı diye yakınmayacaksın; (3) Hans ile George’dan uzak duracaksın.
Ayna kırıklarında sûretimiz - 3
Ne diyelim? Onlar ermiş muradına, biz çıkalım kerevetine? Yoksa Tire’de ikiz bebekler dünyaya getiren on bir yaşındaki ortaokul öğrencisi E.Ş. ile ona tecavüz eden üvey ağabeyi B.Ş.’nin hikâyesine mi geçelim? Bebeklerin sağlık durumu iyi, tecavüzcü tutuklanıp cezaevine kondu. Küçük kız?
Ayna kırıklarında sûretimiz - 2
Bir küçük kız çocuğu para karşılığı satılıyor, etraftakiler bunu biliyor, kendi üstlerine çamur sıçrayıncaya kadar -belki kendi çocuklarının da faydalandığı bu alışverişten- kimseye bahsetmiyorlardı. Belki gerek yoktu, çünkü zaten herkes biliyordu.
Ayna kırıklarında sûretimiz - 1
Üstünden yedi yıl geçmiş bir haberden bahsedeceğim. ‘Niye’, derseniz, aslında ‘bilmem’ cevabını vermeliyim, ama ‘karşıma çıkıverdi’ de diyebilirim. Herkese pay düşer bu bahisten. “Yeni Türkiye”nin kuruluş günlerinde. Herkese pay düşecek bahislerden konuşmak iyi olur.
Kabristanda kelepçe
Babasının cenazesine bileğinde kelepçeyle gönderilen insan niye küçük düşsün, niye utansın? Utanacak olan başkaları. Fakat onlar utanmaz. Cezaevinden kelepçesiz yolladıkları kadını da annesinin cenazesini kabrinden çıkarıp başka şehre götürmek zorunda bırakmışlardı, tehditle, hakaretle, komployla. Utanamazlar artık.
Büşra, Kübra, Merve, takın onu tekrar çabuk!
Eğer bazı başörtülü genç kadınlar bireysel kararlar verip başka türlü giyinmeyi, başka türlü yaşamayı seçebiliyorsa, her kesimden başka insanlar da günün birinde başka tercihler yapabilir, başka yollara yönelebilir demektir. “Gerici” doğmuş, “gerici” olarak büyümüş, öyle de ölecek düşmanlarla karşı karşıya kalınmadığında ne olacak?
Deve gibi, fil gibi bir sıkıntı
Özel sohbette olsak, sanırım, ana muhalefet lideri, görmüş geçirmiş kıdemli muhasebe şefi edâsıyla, “Yahu,” diyecek tebessüm eşliğinde, “olabilir mi böyle şey?” Ve bize partisinin zaten hiçbir zaman seçim kazanamayacağını, partisi bu cüssesiyle ve kök salmışlığıyla varoldukça başka herhangi bir kitlesel muhalefet partisinin gelişmesi zaten mümkün olmayacağından konumunu ebediyen tutabileceğini, kendisi ve parti yöneticilerinin maksadının da zaten iktidara gelmek olmadığını... anlatırdı.
İdlib: Şimdi HTŞ öbürlerini kovuyor
Herkes, HTŞ’nin ilerlemesi karşısında Ankara’nın tavrının ne olacağını, ama bundan da önce, şu ana kadar niye sessiz kaldığını merak ediyor. Rusya basınında, Türkiye’nin tavırsızlığına dair Şam kaynaklı spekülasyonlar aktarılıyor.
Emine Hanım’ın korkunç suçu
Emine Hanım’ın o büyük suçu işlemesinden bu yana sekiz yıl geçmişti (belki çıkmıştır aklınızdan). Yargıtay Genel Kurulu vestiyerlerde boş çikolata kutusu avlayan hınzır temizlik işçilerinin gözünün yaşına bakacak değildi. Yüksek hakimler kaşlarını çattılar: Emine Hanım’dan yana çıkan mahkeme yasaya aykırı karar vermişti. Allah göstermesin!
Tam teşekküllü yeni yıl âyini
Jeopolitik hesaplarından, ekonomik istatistiklerden, siyasî tahlillerden haysiyet derleyemeyiz. Etrafımızda haysiyetler çiğnenir, un ufak edilirken haysiyetli olamayız. Olamazdık. Roboski ve onu izleyen yılbaşı günlerini bütün yönleriyle bir arada düşününce içimden geçen şu sorudur: Layığımızı mı bulduk?
Muhalefet ve çaresizlik: Böyleyken böyle
Şu anda bu ülkede “muhalif” sayılanların azımsanmayacak bölümünün, sahiden sol ve demokrat bir muhalefetin itiraz edeceği onlarca konuda Türkiye’nin derin iktidarlarıyla aynı çizgide olduğunu varsaymayan, kabullenmeyen, kendi kabullenmedikleri ve varsaymadıklarının bugünkü halinde yapısal rolü olduğunu da kabule yanaşmayan siyasî zihniyetin kendi gerçek-dışı âleminde kendi oyununa dalmak dışında hayatiyeti, değiştirici toplumsal işlevi olamayacağı mı imâ ediliyor yoksa okuduğum -ve mazallah, herkesin okuyabileceği- yazıda?
Yeniden düşünsek mi bazı şeyleri?
Burada her gün başımıza gelen veya tanık olduğumuz kötülükler yüzünden fazla imkânımız olmuyor; oysa insanlık olarak pek çok şeyi yeni baştan, temelden düşünmeli, hal çareleri, öneriler tasarlamalı, geleceğe dönük girişimler hazırlayabilmeliyiz. Fakat evvelâ şu dünyada ne olup bittiğini anlamış, her şeyi çözmüş olduğumuz yanılsamasını terk etmeliyiz.
Hukuk diye bir şeyi sevme mecburiyeti
Hukuk yoksa neye göre hüküm verilecek? Bunu biz düşünmeyeceğiz. Karar ve yaptırım yetkisi kimdeyse o verecek hükmü. Birilerine danışıp danışmayacağını da o kararlaştıracak. Vereceği kararın uyması gereken bir norm, bir yasal zemin vs. var olmayacak. Kimse onu denetleyemeyecek.
Toplumsal patoloji
Bir an öfkelenip tweet attı diye insanlar tutuklanırken, “öldürmeye azmettirme”den ömür boyu hapse mahkûm olan adamın ceza kesinleştiği gün yurt dışına kaçabilmiş olması kimlere ne ilhamlar verecektir, şüphe duyar mıyız?
Narenciye posası, meyve kasası ve Halil (15)
Aşk olsun Halil! Neden susuyorsun? Cevap veremez misin? Öldün mü? Ne münasebet! Biz cihana hakim olacağız, biz ölmeyiz Halil. Destanlarda yaşarız. Nasıl öldün? Yaşamını mı yitirdin? Yoğun bakım ünitesinde? Müdahaleye rağmen?
Kaşıkçı cinayeti ve 'siyasî oyun'lar
Siyasî güç çekişmesinin aracı haline gelmiş hiçbir şeyden hayır gelmez. Bir insanın kalleşçe, hunharca öldürülmüş oluşuna yalnız fayda sağlama veya çıkarları bozmama açısından yaklaşmanın bu kadar normal karşılanması, hattâ muazzam siyasî-diplomatik taktik başarı olarak görülmesi, cinayetin kendisi gibi kan dondurucu.
ABD seçimleri ve 'bizimkiler'
ABD Temsilciler Meclisi’nde öyle bir kompozisyon oluştu ki, Trump’la birlikte kafalarına eseni dizginsizce yapabilmeyi uman beyaz ırkçısı, faşizan gruplar “devlet elden gidiyor” haykırışlarıyla sokağa dökülebilir. Çünkü açıkça “sosyalistim” diyen Latin kökenli mi ararsınız, başı kapalı Müslüman Afrikalı mı, Kızılderili, siyah ya da eşcinsel mi, kimden nefret ediyorlarsa hepsinden numune var mecliste.
Bir ismin sergüzeşti: Ceylin
Milletimizin bilgi ile ilişkisinin psikolojik boyutları veyahut “dinî mânâsı var” denince, aslında hiç öyle bir özelliği bulunmayan kelimenin birden kutsallaşıp yayılmasının gerisinde yatan hissiyat falan diye ağır mevzulara mı dalayım yoksa, içimden geldiği gibi, bu defa da böyle bir yerde “işte bizim hikâyemiz” deyip bırakayım mı? Bence ikincisi.
Trump’ta 'bir baba bulmuş' - 2
ABD gibi, bireyselliğin bizim idrak edemeyeceğimiz boyutlarda bir varoluş ilkesi olduğu yerlerde, “yalnız kovboy”ların, adaleti kendi yerine getirme peşindeki modern büyükşehir kahramanlarının yüceltildiği diyarlarda Cesar Sayoc’lar daha bol çıkıyor, çıkacak. “Baba”yı korumak için onun “düşmanlarını” ortadan kaldırmaya yönelen Sayoc’un Ortadoğu’daki muadilleri, çılgınlık sınırındaki bireyler değil, linç kalabalıklarıdır.
Trump’ta 'bir baba bulmuş' - 1
Yeni popülist liderler, eğer yeterince güçlü ve etkili böyle bir azınlık yoksa bunu var etmeye de gayret gösteriyorlar. Fakat yoksul kitleler uzun vadede kendilerinin mahvına yol açacak olan bu liderlerin peşine takılıyor. Üstelik büyük şevk ve arzuyla ve gözleri kapalı. Niye?
Erdoğan 'hiçbir şey demedi' mi?
Erdoğan’ın açıklamasından hayal kırıklığı duyanların en çok öne sürdüğü motif, bugüne kadar adım adım sızdırılan bilgilerin temel kaynağı olan “ses kaydı”ndan söz edilmeyişi. Burada elbette haklı bir sitem ve eleştiri var. Ancak Ankara, gıdım gıdım sızdırma politikasını istikrarla yürüterek, çok çarpıcı ve iç kaldırıcı cinayet ayrıntıları paylaşarak, kayıtların nasıl elde edildiğinin fazla mesele edilmemesini sağlamayı başarmış görünüyor.
Bugünün yıldızları yakında sönecek
Bugün, kendini başkalarından güçlü sayan ve kuralsızlık ormanında yaşarsak kârlı çıkacağını öngören öngörüsüz ve beyinsiz “eski tayfa”, yakın geleceği yakın geçmişin şartlarıyla düşünüyor, egemenlik, kudret, iktidar, hattâ zenginlik, tatmin vs. kavramların içeriğinin birden nasıl hızla değişivereceğini aklından ucundan geçirmiyor.
İçeride tiranlık, dışarıda Vahşi Batı
Suudi Arabistan’ın fiilî kudret sahibi Muhammed bin Selman’ın İstanbul’da sergilediği marifetten sonra kabaca şöyle diyebiliriz belki: Kimin eli nereye uzanır, gücü neye yeterse yapabildiği, kimseye üzerinde anlaşılmış ortak kurallara dayanarak hesap sorulamayan bir dünyaya doğru mu yol alıyoruz?
Aynadaki aksine bir bak, göreceksin ne geçmiş ne istikbal durur yerinde
McKinsey işine ne diyorsun? - Mak ne? DAİŞ sanığını tahliye etmişler? - N’apmış ki? Kriz ne olacak? - Operasyon çekiyorlar. Dolar? - Operasyon. Enflasyon? - Algı. Yoksulluk? - Psikolojik. Buradan nereye varılır? - Gidiyorsan beni de atıver.
Bazı AKP’liler kavrayamamış, ya biz?
Adan’ın Ömer Çelik ve Numan Kurtulmuş’a, şüphesiz bilmediklerini aklımızdan geçiremeyeceğimiz şeyi alenen ve acımasızca hatırlatıp, parti olarak AKP’nin herhangi bir hükmünün var olmadığını belirtmesi, işin bir yanı. Öbür yanda, yıllardır başlamış bir -her şeye paralel- sürecin olgun evresine varıldığını da ilan etmiş oldu MHP’li vekil: Erdoğan artık yeni Demirel’dir.
Korkuyor ve nefret ediyorsunuz işçiden
Bugünkü iktidara kan ve can veren faşizan İslâmcı kafanın üretebildiği ahlâksızlık ve riya ile kimse baş edemez. Zulmün hizmetkârı adam bile kalkmış, “işçi haklarından yanayım” diyor! Ya, evet, işçi hakları. Evet, hı hı, işçinin hakkını alın teri kurumadan vermek, filan… Korkuyor ve nefret ediyorsunuz işçiden.
Zirve bitti, bombardıman başladı
Bu harekâtın durması artık mümkün değil. Muhtemelen bu yüzden, Rusya Batı devletlerinden bir karşı atak bekliyor ve cihatçıların bir kimyasal saldırı mizanseniyle buna zemin hazırlayacağını ileri sürüp duruyor. Eğer Batı devletleri sahiden eyleme geçerse, Ankara bu defa, harekâtın durdurulması amacı güttüğü için onlarla aynı safta mı yer alacak?
Utanıyor insan, elde değil
Putin yönetiminin İdlib’te Ankara için öngördüğü işlev şuydu: Şu katli vaciplerin bir kısmını ikna edip silah bıraktırın, bombalanacaklarına şu veya bu şekilde sağ kalmaya ikna edin ki, bizim yapacağımız katliamın boyutları büyük uluslararası infiale neden olmasın, ülke içinde de kan ve intikam havasını yeniden alevlendirmeyelim. Ankara bu vazifeye hevesle atıldı, çünkü bu sayede 130 kilometrelik sınırının bulunduğu İdlib vilayetinde, şimdilik ne derinlikte, ne kapsamda, ne süreyle tasarlandığı belirsiz egemenlik elde edecekti.
Kabil’in soyu
Sözkonusu duygunun Türkiye’de bugünkü iktidarın sürebilmesinin kaynaklarından biri oluşu, ruhun bu kadar engin zamana yayılmış bu kadar derin karanlığını besleyebilmesinin yanında neredeyse bir hiç. Ama işte, o da bizim hayatımızı karartmaya yetiyor. İnanan insanların dünyevî varlıklarını zulmedebilmekten alınan şehevî tat uğruna kurban edişlerini nasıl izah edebilecekleri sorusuyla uğraşmıyoruz artık.
Bayram yürüyüşü
Nereye doğru yol alıyoruz? Zaman zaman bir “kutlu yürüyüş”ten söz edilir. Fena halde heyecanlananlar, durduk yerde iPhone kırma raddesine yükselenler olur. Nereye yürünüyordur? Yürümek güzel tabiî. Hem de sağlıklı. Nitekim şu anda ben de bayram vesilesiyle çıktığım yürüyüşte rastladıklarımı size aktarıyorum.
Farkında değiller ya da umurlarında değil
Sahip olduğu herhangi bir şeyi kaybetme ihtimaliyle yüz yüze olan bir adam gördünüz mü onu izlerken? Ben, biz yerlerde sürünsek de bütün badireyi ufak zarar bile görmeden atlatacağından emin birini gördüm.
Ona vuramıyor musun, vur bize!
Mevcut ortam yüzünden konuşamıyoruz, HDP’nin varlığı başka hesapları da bozuyor. Hâlihazırda söylenebilir haliyle şöyle diyeyim: “Kürt siyasî hareketi” alanının, esas olarak siyasetin değil silahın tekelinde olması, devletin en azından bir kanadının vazgeçilmez tercihi oldu bu ülkede. “Barış” kelimesinden neden bu kadar tiksinildiği ve bunun nasıl resmî politika olabildiği üzerine azıcık düşünecek herkes gerekli sonuçları çıkaracaktır. Dönülüp dönülüp hışımla HDP’ye yüklenilmesinde böyle bir temel sebep de var.
Osman’a mektup - 'Ruhumu asla!'
Seni neyle suçladıklarını bilsek, “Hayır,” diyebilirdik, “asla o suçu işlemedi.” “O gün orada değildi,” diyebilirdik. “O yazıda asla o dediğinizi kastetmedi.” “Öyle bir faaliyeti yok.” “Öyle bir amaç gütmedi.”
Firavunun laneti, Timur’un laneti ve öbürleri
Soyluların naaşlarının lağım suyunda yüzmesi gibi durumlarla karşılaşınca insan ilâhî mesajların varlığına daha çok ihtimal veriyor. Eninde sonunda kudret simgesi ve ispatı lahtin içerisinde lağım suyuna batmış halde bin yıllar geçirmek var!..
Koltuklara yerleşilirken
Hayır, gözümüz yok. Siz rahatınızı sürdürün, emekliliğinizde de “tecrübeli siyasetçi” kimliğiyle yapacak işiniz, size danışacak insanlar olur. Üç partinin elemanları, hep birlikte, tecrübeli siyasetçilere ahkâm kestirilen programlara katılırsınız, yayın akışları sabah birörnek zarfla merkezlerine gönderilecek televizyonlarda. Okunmayan tek tip gazetelerde görüşleriniz alınır.
Tarih nasıl yazılır, insan nasıl bozulur?
Spiker “finallerde en erken golü atma payesi bize ait” diyemedi. Niye? Çünkü o golü bugün tarihten kazınmak istenen bir futbolcu atmıştı. Yarın ne olacak? “Kupa finallerinde en erken golü atmıştık” bahsi, geçtiği yerden silinecek, görüldüğü her yerde ezilecek. Belki millî gol krallığı istatistiklerinde de “düzenleme”ye gidilecek. İki kuşak sonra, belki, Galatasaray taraftarları, kulüp tarihinin en önemli futbolcularından birinin adını bile duymamış olacak.
Hayal kırıklığı, azim, haysiyet
Yaklaşık yarısı sahiden çoğulcu demokrasi ve adalet istiyorsa bir toplum otokrasiye uzun süre mahkûm edilemez. Ama tabiî kimse gelip onu oradan kurtarmaz; kendini kurtaracak mecburen. Haysiyet icabı.
Seçim ve yeniden kuruluş
Diyelim seçim kaybedildi; bu imkân ve irade ortadan kalkmış mı sayılacak? Niye? Nasıl? Ya da kazanıldı. Otokrasiciler eyvallah deyip, bizden aparttıkları servetleriyle ondan bundan aparttıkları mülklerine mi çekilecekler? Hayır. Siyasî mücadele sürecek. Seçim sonucu ne olursa olsun, şu anda oluşmuş bulunan, parlamenter rejim ve kuvvetler ayrılığını yeniden kurma iradesi, Türkiye Cumhuriyeti siyasî tarihinde yakalanmış en ciddî demokrasi imkânıdır.
'Beklenen heyecan' doğmadı, diyor Bay Selvi
Bu iş zaten seçimde kullanılmak için yapılıyor. Evet, kesin bilgi:) Zira: Kandil’deki PKK varlığında şu son zamanda acilen operasyon yapılmasını gerektirecek bir değişim görülmedi. Yoksa Kandil’e operasyon için şart olan birtakım silah ve teçhizat TSK’nın elinde yoktu da gümrükten anca mı çıktı? Yoo. Son birkaç ay içinde ansızın yeni komutanlar yetişti ve bunlar daha önce akıl edilmemiş operasyon planları mı yaptı? Hayır.
Ne yüzle aday oluyorsun, Selahattin?
Biz, yüzlerine maskeler takıp haysiyetimizin üzerinde tepinenlerin, maskeler takıp haysiyetleri üzerinde tepindikleriyiz. Bu yüzden biri bize yüzünü sahiden gösterince umutlanabiliyoruz. Evet, hâlâ! Her şeye rağmen.
'Girişimci'
Bilal Erdoğan’ın girişimcilik kavramına olumlu bir içerik yüklediği anlaşılıyor. Oysa biz bugünün muktedirlerinin ve onların etrafını saran destek çemberindekilerin girişim deyince ne anladığını -burada yalnız birini konu ettiğimiz- sayısız örnekten pek iyi biliyoruz.
Durduk yerde işgüzarlık yapanlar dışlandı
CHP “sol kanadı” kırpmak istemiş olabilir. Partiyi “merkeze çekmek” amaçlanmış olabilir. Şuna buna “iktidar alternatifiyiz” havası verilmek istenmiş olabilir. Hepsi olabilir. Fakat, izin verirseniz, memleketin siyasî gelenek ve teamüllerine ve yerleşik müesseselerinin köklü tarihine bağlı kalarak, “müdürün rahatını bozma” etkenini birinci sıraya yerleştireceğim.
Siyasî vaziyetlere bakalım…
Öylesine çıplak bir gerçek var ki, 24 Haziran seçimlerinde dizginsiz diktatörlük ihtimalinden kurtulmak isteyen herkesin başka herhangi bir etkeni dikkate alması bile gerekmiyor: HDP barajı aşarsa AKP+Erdoğan iktidarının devamı mümkün olmayacak, HDP barajı aşamazsa muhalefet ne yapsa boş.
'İyi' Parti iyi mi kötü mü?
Sözlere bakılırsa seküler bir seçimli-parlamentolu rejim, demokrasi, hukuk devleti, haklar-özgürlükler isteyen muhalefetin azımsanmayacak bölümü, İyi Parti’ye pek iyi gözle bakıyor. Abdullah Gül’ün çatı adaylığı tartışılırken, “ölsem ona vermem!” diye konuşanların çoğu için Meral Akşener kabul edilebilir bir alternatifti. Yani Gül “kötü”, Akşener “iyi”, bizim “demokrasi cephesi”nin bir kısmına göre.
Suriye artık tam anlamıyla iç mesele
Suriye ve Suriyeliler “meselesi” Türkiye için artık iç mesele ise, Türkiye’de siyaset yapan herkes de bu mesele üzerine düşünme, politika ve tavır geliştirme mecburiyetinde. “Suriyelileri gönderelim” filan gibi, yükü üzerimizden bir an önce atma temennisine ve yanılsamasına dayanan ucuz sloganların devri çoktan geçti. Korkarım yalnız “savaşa hayır”larla, “kahrolsun emperyalizm”le idare edilebilecek zamanda da değiliz.
Muktedir dinbaz ortamları
Cemaat henüz FETÖ olmamış, himmetler ödeniyor, polis şeflerinin, savcıların kibrinden geçilmiyor, bugünün yılmaz anti-FETÖ savaşçıları ile Cemaat’in iki dirhem bir çekirdek halkla ilişkiler sorumluları el ele kol kola… Ve işadamımız bir salona giriyor. Dindar iş insanlarıyla dolu bir salona.
Bir büyük savaş ihtimali
Büyük savaştan kasıt, ABD başta, Birleşik Krallık ile Fransa iki yanında, “Batı kuvvetleri”nin Rusya (ve muhtemelen İran) ile karşı karşıya geleceği kapışma. Akla yakın, kulağa inandırıcı gelmiyor; lâkin artık böyle ihtimallere açık bir dünyada yaşıyoruz. Bugünün dünyası beş-on sene önceden bildiğimiz, büyük kapışma tehlikelerinin birtakım kurumsal mekanizmalarla, diplomasinin soğutucu kanallarına yönlendirilerek giderilebileceği dünya değil.
Distopya yarışında Çin önde
Çin'in Rongçeng şehrinde bireyler, devlet görevlileri, şirketler, kurumlar, 'toplumsal itibar sistemi'nin özünü oluşturan değerlendirmeye tâbi. Bu esas olarak bir puanlama sistemi. “Puan veya puanlar” alıyor ya da kaybediyorsun. Puanların yükseldiğinde her ay ödediğin ısınma faturasında indirimler yapıldığını görüp seviniyorsun. Buna karşılık, fena davranışların yüzünden “puan veya puanlar” yitirdiğinde, sana hızlı tren veya uçak bileti vermediklerini görüyorsun.
Günümüzün Marksizmi nerede?
Marx, konumunu değiştirebilir, kendini kurtarabilirse insanlığı da kurtarabilecek özneyi proletarya olarak tespit etmişti. Bugün böyle bir özne var mı? Varsa kim(ler)? Ve nasıl bir mücadeleyle kendini ve başkalarını kurtarabilecek?
DAİŞ’in zehrini temizlemek
El-Medeni, DAİŞ’in zehrini çocukların beyninden temizlemenin çok zor bir uğraş olduğunu tekrarlıyor. Sınıfında, on yaşında bir çocuk bir gün elinde bıçakla çıkagelmiş ve DAİŞ videolarından gördüğü şekliyle nasıl insan öldürüleceğini sınıf arkadaşlarına göstermeye koyulmuş. Böyle hallerde öğretmenler gidip çocuğun ailesiyle ve çocukla özel olarak ilgileniyormuş.
Neden orada kalmadılar?
“Buradan başla” balonunda söz, “30 yaşında bir kadınsın,” diye başlıyor. “Evli ve çocuklu bir öğretmen olarak huzurlu bir hayat sürdürüyorsun.” İkinci balonda, “Ülkendeki iç huzursuzluk, şiddetli protesto ve çatışmalara dönüştü,” diye söze giriliyor ve soruluyor: “Bu ülkede yaşamaya devam edecek misin?”
Sıvasız evler, bayraklar
Suriye’nin bir kısmını “fethetme” fikri, anlayabildiğim kadarıyla, akıl kârı ölçülerle ele alınıp ötesi berisi tartışılabilir bir fikir olmaktan çıkmış, giderek tutku haline geliyor. Son derece tehlikeli bir oyun, kalkışılan. Bu kanlı yola niçin girildi? Niçin bu yolda yürünüyor? Muktedirlerin o sıvasız evlerdeki insanlara çok borcu var da, en azından bu hayatî soruya cevap vermeleri gerekmiyor mu?
Seçim, iktidar, muhalefet
Türkiye gibi, birey ve vatandaş hakları, insan hakları, kamusal alan, çoğunluk-azınlık ilişkileri ve nihayet topluca demokrasi kavramı altında ifade edilen her şeye dair hassasiyeti yerlerde sürünen bir yerde bile, evet, seçim önemli. Evet, tek başına her şeye karar vermek, hiçbir yasaya, kendisininki dışında hiçbir iradeye göre davranmak, hesap vermek, hele tâbi olmak istemeyen Tayyip Erdoğan için de önemli. Bu, seçimli-parlamentolu bir rejim ve demokrasi isteyen her muhalefet için şans demek.
Cihatçılar arası savaşta da taraf olmaya doğru
Suriye savaşının devletler arası platformundaki didişmelerin, Suriye rejimi ile silahlı muhalifleri arasındaki iç savaş düzleminde cereyan eden boğuşmanın yanı sıra, üçüncü bir düzlemde de Ankara artık bir (f)aktör: cihatçılar arası yerel iktidar mücadelesi.
Sırtlanlar hakkında temel bilgiler
Farklı sırtlan türlerine ve klanlarına mensup bireylerin hiçbiri, kendisinin asıl sırtlan olduğunu, ötekilerin tüy rengi veya kadın-erkek otorite dengesi nedeniyle kendisinden aşağı ve ikinci kalite yaratıklar olduğunu, bu yüzden kendisinin öbürlerini ezme, aşağılama, onlara hükmetme hakkı olduğunu düşünmez. O hayvan, zaten düşünmez, diyenleriniz çıkacaktır. O vakit sorarım size: İnsan gününün ne kadarını sahiden düşünerek geçirmektedir ve yaptığı ettiği kaç şeye düşünmesi yön vermektedir?
TSK İdlib içlerinde
“Zeytin Dalı” Harekâtı’nın “içinden bildirdiği” belli birtakım Twitter hesaplarında, TSK’nın İdlib’te giriştiği konuşlanma-mevzilenme faaliyetleri, “rejim ve İran’ın İdlib’e çıkan bütün yollarının TSK tarafından kesilmesi” olarak nitelendi. İran’ın yolunu kesmek gibi bir hedef, Suriye’de olan bitene Rusya ile ittifak halinde yön vermeye çalışan bir Ankara için pek öyle rahatça telaffuz edilecek bir hedef değil gibi görünüyor. Tabiî İran’ın biraz dizginlenmesi gibi bir gizli ajanda Moskova’da kabul edilmemişse.
Olmaz olsun öyle robot
Bakanın sözü kesilmez. Ya bakanın sözü kesilmeyecek ya da robot mobot olmayacak. Batı’nın fenni ahlâksızlıkla beraber geliyorsa uzaktan kontrol edilerek… sahneden… n’apılır? Uzaklaştırılır. Geriye “Guvenli Internet Gunu”muzu kutlayan, muktedirlerin bilgi ve teknoloji celladı Iletisim Kurumu kalır. Kurum kalsın, robot kalmasın. Kalacaksa haddini bilsin.
Hainlik
Taarruz borusuyla kendilerinden geçerek çıkmaz yola doğru koşanları uyandırıp, kendi rüyalarında değil başkalarının kâbuslarında rol aldıklarını anlatmak hâlâ mümkün müdür? Bilemiyorum. Ama denemek zorundayız. Denemezsek riyakâr oluruz.
Sana bakmadık, Dilek, büyük işlerle meşgûldük
İnsan onuru nedir bilmeyen ve şimdi nasıl bir araya getirildiği meçhul parayla, 65 milyona cami yaptırıp cennet bileti almaya çalışan acemi muktedir taslağının suratında patlayan tokattan çok fazlasıydı, Dilek’in ağzından çıkan. Sen belli ki iyi bir insandın; kim bilir, günün birinde belki, bazen başımızı öne eğmeyi öğrenir, biz de oluruz, Dilek.
İdlib skandalı: Bir gece ansızın kusabiliriz
Türk Dışişleri’nin şu andaki tavrına bakarak neler düşünebiliriz? Demek ki Ankara, Suriye ordusunun İdlib’i cihatçı egemenliğinde bırakacağını, Rusya’nın buna rıza göstereceğini, Türkiye’nin oradan eski ve yeni El-Kaide’cilerle anlaşarak Efrin’e taarruz edebileceğini, belki Fırat Kalkanı bölgesinde olduğu gibi oraya da PTT binaları falan yapacağını varsayıyordu. Olabilir mi böyle bir hayal âlemi?
Selahattin Demirtaş’ın ayrılışı
Selahattin Demirtaş’ın hapse atılması, elinin kolunun bağlanmaya çalışılması, devletin barışçı muhatap istemediğini bir defa daha gösteriyor, bunu öğrendik; peki sahneden indirilmeye çalışılması ne anlama geliyor?
Karıştıran, karıştırılan ve kaşıklar
Silahlı paramiliter kuvvetlere dayanan, vinçlere insan asma şampiyonu baskı rejimine isyan etmiş, lidersiz, siyasetsiz halkı, ABD, bölgede kendi etkinlik hesaplarına engel gördüğü İran’ı karıştıracak diye destekliyorsa, meselâ, bizim de bu olay karşısında harekete geçen ilk refleksimiz halka veya baskı rejimine değil “Amerika”nın ne yaptığına bakmaksa, siyasetteki yerimiz buna göre belirleniyor.
Bir 'sezon finali' dökümü
Yılbaşı muhasebelerine girişmek yerine, bir nevi “sezon finali” ortamı yaratmak amacındayım. Hani, sezon finalinin gerçekte her şeyin finali olup olmayacağı, karakterlerimizin seyirci karşısına bir daha çıkıp çıkamayacağı belli değildir, fakat devam edilecekmiş gibi yapılır, öyle bir ortam. Bu, AKP’li sezonun finali.
Ümmete muhabbet bir başka
Bu halimizle, değil Ortadoğu ve Arap âlemine bulaşmak, ülkeyi Kamçatka Yarımadası civarında bir yerlere taşımamız çok daha isabetli olacak. Ne zavallı halde olduğumuzu ve baştan ayağa tedaviye acil ihtiyacımız bulunduğunu kavramak için, aktaracaklarımın çıktısını alıp doktora giderken yanınızda bulundurmanızı tavsiye ederim.
Meydandaki büyük sütun
Akıl ve özgür iradeyle çoğulcu bütünlük kuramadığın için, zorla yapıştırılacağın herhangi bir bütünlüğe ve birilerinin seni buraya doğru gütmesine mahkûm, güdülürken yatıştırılmaya muhtaç olursun. O birileri de işlerini aklına seslenerek görmedikleri için, sana diyebildikleri şudur: Al bu aynayı, meydandaki büyük sütunun önünde kendine bak! Hileli ayna…
Kudüs işinde sıkıntı yok
Filistinlilerin trajedisi kaç senedir sürüyor? Türkiye ne yapmış? Filistinlilere kapılarını mı açmış? Her parçası bir yere saçılmış bu talihsiz halkın bir bölümüne güvenli, huzurlu bir hayat mı sunmuş? “Van minüt”ün nasıl bir somut, pratik sonucu oldu? Dağları taşları yerinden oynatan bu yiğitlik Filistin halkının günlük yaşantısında herhangi bir şey değiştirdi mi; azıcık moral vermenin ötesinde? Mavi Marmara nasıl bir anda satışa getirildi?
Yolsuzluk ifşası nostaljik hamle olarak kalır mı?
Yolsuzluk-usûlsüzlük ifşasına dayalı siyasî faaliyet, eskisi gibi seçimler yapılacak da bunlar yüzünden iktidar partisi oy kaybedecek gibi bir beklentiye dayanıyor, oysa mevcut iktidar koalisyonu Türkiye’de artık seçim falan yapılmasını öngörmüyor. Man Adası’ndaki off-shore hesaplarına kaçırılan paraları ifşa etmek, evet, mevcut iktidarı yıpratabilir, ama var olan koşullarda nostaljik bir anı tazeleme hamlesi gibi kalabilir.
Zarrab’ı beklerken; 3,9710
Ülkece kilitlendik, duruşma tarihini bekliyoruz. Meşhur “piyasalar”, şahane iş dünyası, siyaset, askeriye, herkes bekliyor. İktidardan uzak, sıradan fânîler ve biz, kurbanlık azınlık da bekliyoruz. 3,9728. Diyorum ki işte, madem bekliyoruz, o sırada şu sorunun cevabını bulmaya çabalayalım: Rıza Zarrab ve Hakan Atilla neden ABD’ye gittiler?
Rakka’da ne oldu?
Senelerdir savaşan, mütemadiyen arkadaşlarını, sevdiklerini kaybeden ve halen büyük kısmı bizzat bizim de paylaştığımız toplumsal ortamdan kaynaklanan rizikolar altında yaşayan insanlara oturduğu yerden, “DAİŞ’çileri salmışlar yeaa!” diye çemkiren, şuursuz, vicdansız kendinden menkûl mühiminsan’ları da yine aynı mücbir sebeple anmış olalım. Bir de Kürt tarafını kayıtsız şartsız savunmak için BBC haberini “külliyen yalan” diye karalamaya soyunanlar var...
Dans mans sıkıntı olmaz
Yeni AKM sunuş videosunda muhtemelen izleyen herkesin yerinde doğrulmasına yol açan bir plan var: AKM binasının ön cephesi dev ekrana dönüşmüş, bale-modern dans tarzı bir gösteri oradan izlenebiliyor. Kendisine haklı olarak “kızlı-erkekli mi?” cinsinden sorular sorulacaktır. Oralı bile olacağını sanmıyorum. Zira tanıtım videosundaki manzara, kızlı-erkekli mevzularının çok ötesinde: Sırtı açık tuvaletler giymiş kadınları belinden tutmuş şık adamlardan geçilmiyor yeni AKM’nin herhalde “Yörünge Salonu” filan diye adlandırılacak “giriş-gelişme” bölümü. Niye?
'Milli irade' için salâ okunuyor
Mevcut koşullarda, ülkeyi kimin yöneteceğini belirleyebilecek herhangi bir seçimin yapılmayacağına kesin gözüyle bakabiliriz. Yapılırsa, bu, Lider’in mevcut ittifaklarının kalıcı iktidar için yetmemesi, yeni destekler aranması durumunda, bir nevi taviz ve yeniden onay alma hamlesi niteliğinde olacak, asla adil ve dürüst seçim özellikleri taşımayacak.
Belediye başkanları ve 'Lider rejimi'
Bundan böyle, Lider’in en adanmış savunucuları dahil kimse beş dakika bile güvende olmayacak, partide sözü geçen, sözü geçmesi “tehlikesi” bulunan, hele, bütün ideolojik vs. fantezileri boş verin, Türkiye’deki sağ politikanın ve bunun toplumsal desteğinin aslî temeli, çekirdeği, amacı, her şeyi olan akçeli işlerin âlemi belediyelere basarak kalabalığın arasından baş uzatmaya ve iktidar selfie’sinde büyük çıkmaya niyetlenenler, ayak öpseler bile budanacaklar. Ayak öpme, boğdurulmayı veya başının vurulmasını geciktirmekten öte işe yaramaz.
Arabayı yıkatın, tozlanmış
Büyük meseleleri bıraktım bir yana; bir vakitler doğru düzgün insan diye bildiğimiz okur-yazar İslâmcılar, soyulup asfalta yatırılmış insanlarla alay eden şu Misvak dergisi denen rezilliğe dahi tek laf etmiyorlar. O kötülüğe razı gelmenin vebali olmaz olur mu, aklınızı mı kaçırdınız?
Vanderbilt tragedyası
Vanderbilt, sadece küstahlığı, acımasızlığı, bencilliği, ihtirası nedeniyle değil, hayat görüşü ve bunca yıl sonra hâlâ hatırlanan çeşitli vecizeleriyle de ülkemizde kudret sahiplerine örnek olabilecek bir kimse. Kızdığı birine, “Seni dava etmeyeceğim,” demiş meselâ, “adalet işini pek yavaş görüyor. Seni mahvedeceğim!”
Zamk Destanı
Kim kalacak, kim ölecek. / Kim yerlerde sürünecek, / Kim güzelce gömülecek. / Maksat şu zamk aşınmasın, / Kürtler orada kaşınmasın.
Kim yaptı, bulmak kolay değil
Bendeniz ‘kim yaptı’ya cevap aramakla meşgûlken, birileri buldu çıkardı: Facebook mesajının sahibi, BBP’liymiş. Üstelik partinin MKYK (merkez karar ve yönetim kurulu) üyesi. Muhittin Açıcı diye biri. Hemen aklıma gelen seçenekler arasında BBP’nin ilk sıralarda yer almayışından ötürü bu partimizin mensupları alınmaz umarım.
Kimlik konusuna güncel bir katkı
“Ne güzel, her şüphelendiğimizi vuruyoruz; ne tantana ediyorsunuz!” demek, bir nevi kimlik göstermektir. Cenaze basmak, gömülen cenazeyi toprağından çıkarttırmak da öyle.
Güle güle Bülent Uluer
Bülent Uluer bir simgeydi. 1974-75 ders yılındaki büyük boykotla birlikte solcu olan bizim gibiler için, grup-fraksiyon ayrılıkları hepimizin topluca hareketini imkânsız kılana kadar, bir nevi işaret fişeğiydi. Onun ardından, onun üzerine yazmaya kalkıyorum, kendimi hep koca bir solcu kuşağından bahsederken buluyorum. Belki de Bülent’in ardından, onu anlatmak üzere söylenebileceklerin arasında esas bu laf mutlaka bulunmalıdır. Yoksa hüznün üzerimize sinişinden mi bahsetmeliyim?
Hesap vermemenin dayanılmaz rahatlığı
Muaz el-A.’nın bu rahatlığına neyin zemin hazırladığını sorunca, ister istemez, hem azıcık ferahlamış yüreğimiz yeniden daralıyor hem de öbür haberin yayın yasağına takılıyoruz. DAİŞ’le tehlikeli ilişkiler senaryosunun parçası olan bu sekansın, talihsiz Eren’i henüz hiç mi hiç doyamadığı şu dünyadan koparan hadiseyle bağlantısı ne peki? Cevabım: Rahatlık. Bir tür rahatlık. “Teröristler” söz konusuysa şöyle, DAİŞ söz konusuyla böyle olabilen, renk, şekil ve sûret değiştirebilen, ama içi, özü, ana maddesi değişmeyen o rahatlık. Hesap sorulamayanın rahatlığı.
Ne acayip sergüzeştler…
Eziyetin bin türlüsüyle mundar edilmeye çalışılan Vicdan ve Adalet Nöbeti’ni sürdürenlere, oraya gelip giderek gerçeküstü bir maceraya girenlere az ötedeki Yunus Emre’nin seslenmesi mi inanılmaz? Biz aynı anda yeryüzüne ayak basmamış kim bilir kaç insandan tek bir şahsiyet imal edip, boyunu posunu sûretini cisme kavuşturmuşken üstelik? Taştan sûret orada öyle, bizim geçmişimizde, kendi şimdisinde duruyor, bugünün işine karışmıyorsa, Ehmedê Xanî neden elleri kırılarak yok ediliverdi, İstanbul’a pek uzak bir parktan?
Turhan’ın bir lirası
Devlet görevlilerine ilk iş, kudret-iktidar sahibi olmayan vatandaşı aşağılamak öğretilir... Turhan’ın bir lirasını kendine anlık iktidar tatma yemişi yapmış gardiyanı tanımıyorum. Turhan’ı tanıyorum. İkinciyi birincinin eline, insafına bırakanları da. Onları da tanıyorum.
Cumhuriyet davasında şu ana kadar
Fethullah Gülen teşkilatına destekle suçladıkları insanlardan Hikmet Çetinkaya, hayatının ve gazetecilik faaliyetinin bir dönemini, neredeyse 7/24 “Fethullahçılar” haberlerine vakfetmiş biri. Bu konudaki takıntısı yüzünden zamanında espri konusu dahi olmuştu. “Yahu, beni nasıl yargılarsınız bu Fethullahçılarla münasebetten?” diye soruyor, kendisine deniyor ki: Orasını da sen düşün.
Bu defa Almanya atağı, orta sahayı geçtiler…
Alman bakan, yalnız keyfî tutuklamaların “Türkiye’deki bütün eleştirel sesleri susturma” hedefi güttüğünü ileri sürmekle kalmadı. Toplam olarak hukuk kurumu ve değerlerinin ortadan kalkışıyla paralel olarak mülkiyet hakkının da herhangi bir güvence altında olmadığına işaret etti. Gabriel, “siyasî güdülerle yapılan keyfî kamulaştırmaların sadece bir tehdit olmadığı, …yapılmakta olduğu” bir ülkede kimseye “yatırım güvencesi” sunulamayacağını, Almanya hükümeti olarak Alman yatırımcılara güvence veremeyeceklerini söyledi. Yani, sadece “gitmeyin” değil, “yatırım da yapmayın” dedi.
Kimler ajan-casus olur?
Büyükada komplosunda üzerinde özel olarak durulmaya değer iki boyut var: İlki, iktidarın kara propaganda aygıtından başkasının sesinin ulaşamadığı geniş bir nüfusa en basit hakikati dahi anlatabilme şansından yoksun oluşumuz. Bu olaydaki en basit hakikat, casus-ajan diye gözaltına alınanların pek çoğumuzun uzun yıllardır tanıdığı, bildiği insanlar oluşu. “Yahu bunlar arkadaşlarımız!” diyoruz ya, söyleyebileceğimiz en okkalı laf bu aslında. Fakat duyuramıyoruz. Çünkü kanallar kapatıldı, biz de açmak için yeterli çabayı göstermiyoruz. Öteki boyut, bu kötülükleri böylesine iştahla yapanların ne tür yaratıklar oldukları.
Efrin-Ankara, ABD-Rusya
Rusya Dışişleri Bakanlığı Sözcüsü Zaharova’nın yine “anayasa” vurgusu yapması, bir ara ortaya çıkardığı, Kürtlerin özerkliğini de içeren yeni Suriye Anayasası önerisini Rusya’nın rafa kaldırmadığını gösteriyor... Washington ise Moskova’dan başka bir sorumluluk daha üstlenmesini bekliyor: “Suriye’deki hiçbir güç, DAİŞ veya başka terörist grupların denetiminden kurtarılmış bölgeleri gayrimeşru tarzda ele geçirmemeli veya işgal etmemeli”. “Suriye’deki güç”ler dendiğinde, buna Türkiye de dahil.
Sinemasız şehirler
2016’da 53 bini aşkın film sinemalarda gösterilebilmiş. Ardahan, Bayburt, Gümüşhane, Hakkari, Sinop, Şırnak ve Dersim’de yaşayanlar bunlardan hiçbirini görememiş. Çünkü oralarda sinema salonu yok.
Acaba Fikri Bey’ler nasıl birileri?
Milli Savunma Bakanı Fikri Işık, neden korkunç depremler ve esrarengiz yeraltı sularıyla oluşturduğu tekinsiz âleme sığınmak ihtiyacı duymuş ve hepimizi de oraya çağırmıştır? Hangi içgüdü, hangi kaygı, hangi maksat onu buraya itmiştir? Merak ediyoruz; çok merak ediyoruz.
'Değerler'
İşi oralara vardırmayacak gibi görünüyorlar da, diyelim gerilim arttı, arttı, Suudîler basbayağı yönetimi devirmeye kalkıştı Katar’da. Şu anda telaş içerisinde oraya gönderilmeye çalışılan Türk askerleri ne yapacak, “İslâmî değerler”in gereği olarak? Mekke’ye yürüyüp Kâbe çevresinde kentsel dönüşüm yapmak, bu kutsal mekânı Suudîlerin rezilliğinden kurtarmak nasıl fikir? Şahin şeklinde otobüs terminali de yaptırırlar meşhur mimarlarına? Çöle betonlar dökülür, üzerlerine saksılar içerisinde ağaçlar konur?
Suudîler, Katar'lar, niye böyle yapıyorsunuz?
Sen, Katar, niye öbürleriyle beraber davranmıyorsun, kafana göre iş yapıyorsun? Suudiler, siz neyin peşindesiniz? Taliban mı sizin adamınız, El-Kaide mi, DAİŞ mi? DAİŞ’i Katar desteklemiyor muydu? Yoksa kuran ABD miydi? ABD, Suudi Arabistan, Katar ve Türkiye hep beraber DAİŞ’i kurmuş olsalar fena mı olurdu? O zaman El-Kaide’yi kim kurmuş olacaktı?
ÇıkarınYoksaSanaNe kültürü
Bu diyarda kimse samimi değildir, kimsenin çelişkileri doğal değildir, kimse yanılmaz. Bu diyarda geçerli kabul ve kurallara göre, kimse samimi değildir, herkesin gizli hesapları, bağlantıları, hedefleri vardır. Dolayısıyla herkes üçkağıtçı, düzenbaz, hilekârdır.
Tekme, diyorum; kargo, diyorum
Yeter mi sahiden? “Cezaevi operasyonunda kepçeyle duvar yıkılırken kolu koparılan, KHK ile işinden atılan oğlunun, açlık grevindeki iki kişinin evleri basılıp gözaltına alınmalarını protesto ederken gözaltına alınıp konduğu aracın içine gaz sıkılmasına itiraz eden anne yerlerde sürüklendi, başına tekme atıldı” haberi yeter mi?
Bataklığın dibinden
Vicdan niyetine ne taşıyorsun, belli değil. Merhamet duygun bile yok ki, senin kavramanın pek mümkün olmadığı sebeplerle canlarını gözden çıkarmış iki kişiyi “yurdum insanı” diye aşağılayarak giriştin o rezil yazına... Lâkin senin işin pek kolay değil. Baksana, kendine spot tutmadan, etrafa çamur atmadan özür nasıl dilenir, onu bile unutmuşsun... Ama dibe sapladığınız o “kültürü” çıkarmaya gücün yetmeyecek...Hoş zaten üstüne saray yaptınız, nasıl çıkaracaksınız
Turuncu saçlı biriyle resim çektireceksin, bi ferahlama gelecek bööle…
Erdoğan’la “İki Dünya Lideri” fotoğrafını çektirecek ve ABD dış politikasına, Ortadoğu’ya, dünya hakimiyetine falan değil, Türkiye’nin iç politikasına yönelik telafi hizmetinde bulunacak olan, odur, Trump’tır. Bu, onun becerebileceği işlerden.
Kimini zulüm uçuruyor, kimini hırs
Bir karikatür vardı: Tenhada birden ortaya çıkıp gürültü kopararak kızın yüreğini ağzına getiren adam kıza yanaşıyor, elini omzuna koyup, “Korktun mu yavrum, gel, korkma,” falan diye sırnaşıyordu. Tilkisin usta!
Aranan savaş nihayet bulundu mu?
ABD ordusuna “metal fırtına” harekâtıyla yaşatılacak bozgun, Moskof’a karşı Suriye Çölü zaferi ihtimalleri ufukta görünmüyor. Yani ben bu satırları yazarken görünmüyordu. Şengal ve Rojava’ya saldırılar başlatılmıştı.
Karşı şeridi tıkamayacaksın
Kimse atı alıp bir yeri geçmedi. Erdoğan hâlihazırda zaten her istediğini yapabiliyor, yaptırabiliyor. Daha bir süre yaptırır. Sokağa dehşet salmaya yönelirlerse, Üsküdar’daki yüzde elli üç, olacak altmış üç; görecekler. Nerede, hangi yılda yaşadığının bile farkında olmayan, fena gaza getirilmiş kitle, şurada burada vurup kırmaya yeter. İktidar olup ekonomisiyle, kültürüyle bir toplum hayatını yönetmeye, yönlendirmeye değil.
Referandum - Büyük resmi görüyorum!
Beş-altı milyonumuzun oy verdiği, Erdoğan, AKP-MHP koalisyonu ve devletin ezip târumâr ettiği partinin eş genel başkanı, Türkiye’nin gelmiş geçmiş en parlak, en yetenekli ve en çok umut veren siyasetçisi Selahattin Demirtaş, cezaevinde bir resim yapmış, onu yolladı hepimize. Yoksa meslekten laf ebesi köşeyazarlarını okumak yerine bir süre bu resme mi baksanız?
Küçük adamlar büyük hırslar 7 - 'Gulenopoly' oyunu: Neye başarı diyorsan o kadarsın
Çakma oyun tahtası Gulenopoly’yi tasarlayan, bir lobicilik ve halkla ilişkiler şirketi: S.G.R. LLC Government Relations and Lobbying. Durup dururken tasarlamamış tabii, bir sipariş sahibi var: FIG, Flynn’in firması.
Küçük adamlar büyük hırslar 6 - Eski CIA başkanı: Gülen’i kaçırmayı konuşuyorlardı
Ekim Alptekin’in “FIG ile mali ilişkim bağlamında değildi” dediği ilk toplantı hakkında yakın zamanda epey gürültü koptu. Buna yol açan, Wall Street Journal’ın üç imzalı haberi oldu: eski CIA Başkanı R. James Woolsey, bu toplantıda Türk yetkililerle Flynn'in ekibinin Fethullah Gülen’i ABD’den “kaçırmayı” konuştuklarını ileri sürdü!
Küçük adamlar büyük hırslar 5 - Tuttuğun danışman seni danışman tutar mı?
Adalet Bakanlığı'na bildirimde FIG, Inovo ile “açık kaynaklara dayalı araştırma” için anlaştıklarını belirtiyor. Bu tarz işleri bilenler de diyorlar ki, “açık kaynaklardan araştırma” için 600 bin dolar çok fazla.
Küçük adamlar büyük hırslar 4 - Generalin Gülen makalesi: Silahtı, patladı
Hatırlayalım: Inovo BV’nin sahibi Ekim Alptekin’e göre, Ortadoğulu bir büyük petrol-doğalgaz şirketi bölge ve ülke analizi istemiş, Alptekin’in kendi firması becerememiş, bunun üzerine Flynn'e gitmişler, o da “Gülen sınırdışı edilsin” makalesi yazmıştı!
Küçük adamlar büyük hırslar 3 - Söylesem mi gizlesem mi derken…
Inovo BV’nin sahibi Ekim Alptekin, Flynn'in firmasıyla yaptıkları anlaşmanın herhangi bir lobi faaliyetini kapsadığı iddiasını yalanlıyor. Bu durumda, Gülen’le ilgili didiklemelerin, “Türkiye’ye doğalgaz satacak Ortadoğu kökenli şirketin piyasa ve siyasî iklim araştırması” kapsamında görülmesi gerekiyor!?
Küçük adamlar büyük hırslar 2 - 450 bin dolardan 180 derece çıkınca ne kalır?
General Michael Flynn bir büyük silah şirketine kapağı atmamış, oğlunu personelin başına geçirdiği kendi adını taşıyan bir firma kurmuştu: Flynn Intel Group (FIG). Ve tabii Obama’nın Ortadoğu politikasını eleştiren en ateşli hatiplerden biri haline de gelmişti!
Birinci bölüm: Küçük adamlar, büyük hırslar
İstihbaratçı emekli general, takıntılı şuursuz yetkililer, olmayacak işler...