Veda niyetine son tuğla
Bu bizim için bir kapının kapanmasından öte bir şey. Gölgesinde serinlediğimiz, sığındığınız, dertleştiğimiz, paylaştığımız bir ağacın kesilmesi gibi bir şey. Bu kaçıncısı bilmiyorum. Her seferinde bir sızı bırakıyor. Neyse ki geride güzel bir Duvar bıraktık.
Gazete Duvar emekçileri bugün son tuğlayı koydu.
Dokuz yılda muhabirleriyle, editörleriyle, yazarlarıyla, temsilcilikleriyle ve bu ortamı var eden paydaşlarıyla birlikte gurur duyacağımız bir Duvar örüldü. Burada büyük bir emek ve özveri var.
Bağımsız gazeteciliğin boğulduğu, muhalif medyanın bile özgür ve özgün olamadığı, kelamın ‘kırk katır mı kırk satır mı’ cenderesine alındığı bir zamanda Duvar bize iyi geldi; kendi kaygı ve ölçütleriyle var olmak isteyenlere soluk oldu. Profesyonel gazetecilik kaygılarının hep önde olduğu bir mecranın parçası olmak benim için de gurur vericiydi.
Ne yazık ki yolun sonuna geldik. Aşılamayan mali sıkıntılara bağlı olarak Duvar’ın kapatılması kararlaştırıldı. Bu bizim için bir kapının kapanmasından öte bir şey. Gölgesinde serinlediğimiz, sığındığınız, dertleştiğimiz, paylaştığımız bir ağacın kesilmesi gibi bir şey. Bu kaçıncısı bilmiyorum. Her seferinde bir sızı bırakıyor. Neyse ki geride güzel bir Duvar bıraktık.
Genel Yayın Yönetmenimiz sevgili Barış Avşar'a, yazıları geç gönderip uykusuz bıraktığım editörlerime, bütün mesai arkadaşlarıma, sevgili Vedat Zencir’in şahsında bu projeye omuz veren dostlarımıza, hasılı Duvar’ı Duvar yapan herkese teşekkür ediyorum.
Duvar bende “Radikal henüz kapanmadı” hissi bırakan bir yerdi. Radikal Gazetesi kapanırken "Bize ayrılan kâğıdın sonuna geldik" demiştik. Duvara, taşa, toprağa yazarız demiştik. Ve Duvar’a yazdık. Az da yazmadık!
Evet kapanması kanadımızı kırdı. Ama mürekkebimiz tükenmedi. Zulada tebeşir de var. Umudu yitirmeden "Yazmak direnmektir" diyelim bir kez daha.
Hoşça kalın.