Ferhan Şensoy’u hatırlamak...

Aslı Örnek

Yıl 2008. ‘Son Ders’ isimli filmin başrolünde Ferhan Şensoy var ve ben kendisiyle röportaj yapmak için Ses Tiyatrosu’na gideceğim. Ancak aklımda sert bir yapıya sahip olabileceği ve her soruma cevap vermeyebileceği düşüncesi var. Bunun nedeni ise kulaktan kulağa yayılan şehir efsaneleri… Nasıl iyi bir yazar, oyuncu, entelektüel olduğu belli de ben biraz tedirgin ve her şeye hazırlıklıyım. Ama karşılaştığımız anda tüm tedirginliğim yok oluyor. Beni gülümseyerek karşılıyor. Kendisiyle ilgili şu izlenimi ediniyorum; her şeyden öte karşısındaki kişinin düşüncelerine önem veren, her cümleyi kıvrak zekasıyla seçen ve net sorulara net cevaplar veren biri… ‘Ben öyle demedim aman bunu yazmayalım’ diyen biri değil, neyse o!

Ferhan Bey’le konuşmak çok hoşuma gidiyor, röportaj uzadıkça uzuyor; ama ben onun her söylediğinden kendime ders çıkarıyorum, konuşması adeta ders gibi... Benim sohbetten gayet memnun olduğumu ancak tedirginliğimi hissettiğini düşünüyorum. Röportaj bittiğinde birebir cümlesini hatırlamasam da, ‘Akşama oyunu olduğunu söyleyip, misafirimle birlikte beni oyuna davet ediyor’ inanamıyorum. Çünkü davetiyeyle gazetecileri oyununda ağırlamaktan hoşlanmadığı da söylenirdi. O gün anlıyorum ki, insanların düşüncelerine göre hareket etmekten ziyade kişinin deneyimi daha önemli.

ŞENSOY’U ONBİNLER UĞURLUYOR

O akşam başka bir planımız olmasına rağmen ablamla Ferhan Bey’in oyununu izliyor, bol bol gülüyoruz. Ben o günü hiç unutmuyorum; Ferhan Şensoy’la kısa süreliğine de olsun konuşunca sevgim ve saygım daha da artıyor. O dönem çalıştığım gazeteden ayrılıyorum, freelance yazarlık serüveninde bir kez daha röportaj yapsam, bugünkü aklımla ona sorular sorsam nasıl keyif alırım diye düşünürken, öldüğü haberi geliyor. İnanamıyor, çok üzülüyorum. Sevdiğim herkese elimden geldiğince yaptığım şeyi yapıp, ben de annemle beraber çok emek verdiği Ses Tiyatrosu’ndaki cenaze törenine katılıyorum. Mahşeri bir kalabalık var ve salona tabut geldiğinde hıçkırık sesleri artıyor, salondaki herkes ağlıyor. Tabutun üzerinde Galatasaray bayrağı…

Törenin sunuculuğunu kendisi gibi Galatarasay Liseli Okan Bayülgen yapıyor; o da konuşmakta zorlanıyor. Şensoy’u yakından tanıyanlar, ailesi, dostları onun tiyatroya duyduğu aşkı, yazıya ve yazarlığa aşkını anlatıyor; herkes nasıl önemli bir sanatçı olduğunu anlatıyor. İş; cenazeyi salondan çıkarmaya gelince o kısım zor oluyor. Çünkü herkes Ferhan Şensoy’la son kez vedalaşmak istiyor. Tiyatronun bulunduğu Halep Pasajı’nın esnafı da çok üzgün ve kapılarına astıkları yazılarla da bu acıyı anlatmaya çalışıyor. Tabut, Halep Pasajı’ndan çıkarken büyük bir alkış kopuyor ve durmuyor, sokaktan geçenler de durup alkışlamaya başlıyor; Ferhan Şensoy’u o gün sayısını bilmediğim ama kendisini iyiliği, üretkenliği ve kişiliğiyle sevdirdiği binler, onbinler uğurluyor.

Aradan geçen bir yılda neler olduğunu merak ediyorum. Ferhan Şensoy’suz bir yılda çok emek verdiği Ses Tiyatrosu ve Ortaoyuncular’la ilgili bilgi almak için arıyorum. Telefonu açan Mustafa Gültekin, Ekim-Kasım gibi yeniden aramamı istiyor, anladığım kadarıyla yeni sezonla birlikte yeni atılımlar olabilir. Peki şu an gündemlerinde neler var?

ORTAOYUNCULAR'IN SİTESİNDE NELER VAR?

Ses Tiyatrosu’nun sitesinde ‘Ferhangi Şeyler Gösterisi’nin Bostancı Gösteri Merkezi’ndeki 2 bininci gösterisinin biletleri satılıyor. Online gösterim biletleri Mobilet’ten 29.80-250 lira arasında satılıyor. Bu biletlerden alarak, Ses Tiyatrosu’na ve Ortaoyuncular’a destek olabiliyorsunuz. Ortaoyuncular Yayınları’ndan yazdığı 10 kitap satılıyor! Sitede ayrıca Ferhan Şensoy’un oynadığı oyunların afişleri de satın alınabiliyor. Bu arada Derya Şensoy’un tasarımı yaptığı, uzun kollu kırmızı beyaz bluzler, Ferhan Şensoy’un unutulmaz repliklerinin yazdığı tişörtler, çoraplar da satışta. Ses Tiyatrosu’nu ve Ortaoyuncular'ı yaşatmak isteyenlerdenseniz siteye siz de göz atabilirsiniz.